En agosto, a noticia foi escandalosa, aínda que apenas se difundiu. Publicado polO País o día 13: “[Goberno de España] O Ministerio de Defensa ten unha débeda de 26.000 millóns de euros que non pode pagar, e está a negociar (...) na última década na que as Forzas Armadas españolas iniciaron un proceso de modernización sen precedentes (...) Teñen as armas máis avanzadas do mundo: Avión de caza EF/200, tanque Leopardo, fragata F/100... O sistema de loita deste último é capaz de integrarse no escudo antimísiles do futuro (...) A factura total dos programas especiais de armería é de 30.000 millóns de euros, aproximadamente o 3% do PIB de España, e a Defensa pagou de momento menos de 5.000 millóns de débeda de 27.000 millóns de euros, 23.000 millóns na lexislatura do PP e 3.000 millóns nas dúas lexislaturas do PSOE”. Segundo o secretario xeral do Estado de Defensa, Constantino Méndez, “non teriamos que tomar sistemas de armas que non vaiamos utilizar, fabricados para escenarios de confrontación que non existen, e o que é máis grave, entón non o tiñamos e agora non o temos comprado con diñeiro (...) Ese orzamento irresponsable foi posible porque os gastos de Defensa experimentaron un gran crecemento a principios de século, até os 8.500 millóns de euros en 2008.......

Até aquí a noticia. Que pasaría nunha empresa privada si os xestores comprasen algo que custaría 30.000 millóns de euros, que non se vai a utilizar e sen diñeiro para pagar? Os xestores despediríanse inmediatamente e penalizaríaselles nos tribunais. Pero os gobernos, comprando armas, malgastan o diñeiro público, e non lles pasa nada! As facturas sopórtanas as de sempre a través de axústelos “ sociais”: parados, traballadores e pensionistas. Onde está o fiscal xeral do Estado?