O obxectivo de González Gorosarri foi crear unha metodoloxía de medición da calidade das noticias que permita aplicar este método aos medios de comunicación en eúscaro e ao resto. Ademais, traballou dúas liñas de investigación na tese dirixida por Txema Ramírez da Piscina: unha, desde a súa creación até 2008, na dirección que tomou a calidade das noticias nos medios de comunicación en eúscaro, e dous, tomando algunhas noticias de 2008 e comparándoas nos medios en eúscaro e castelán.

Di que no tres medios de comunicación en eúscaro a administración tomou un gran protagonismo. Que significa isto?

Para saber quen é o protagonista da noticia, separei catro grupos. Unha: a chamada administración, é dicir, todos os partidos políticos, en definitiva un concepto acorde coa estrutura de Estado. Dous: os axentes sociais profesionais, é dicir, os gabinetes de comunicación e os axentes profesionalmente constituídos, talles como sindicatos, equipos deportivos... Tres: axentes sociais autónomos –asembleas de traballadores, movementos sociais… que traballan na sociedade–. Catro: noticias que non teñen o protagonista identificado.

A Administración está a tomar cada vez máis forza, pero xunto a ela aumentan as noticias que non teñen ao seu protagonista identificado. Por exemplo, accidentes e desastres naturais. Sobre todo, son os axentes sociais autónomos os que perderon o seu lugar, pero é certo, por exemplo, que Berria aferrouse a eles. Non agarrei nos medios de comunicación públicos.

Os temas políticos vanse reducindo e os temas sociais vanse fortalecendo.

Tanto en titulares como nas primeiras páxinas dos medios de comunicación, a Sección Social ha ido gañando terreo cada vez máis. Con todo, as noticias que aumentaron o tamaño da sociedade non son noticias de incidencia social, nin son noticias de movementos sociais. Son noticias estáticas, lixeiras: sinistros, desastres naturais, espectáculos, que entran a través da imaxe... non son noticias... non teñen contido informativo. Non sabes o que estás a ver, os informativos ou Euskadi Directo. Esta tendencia tamén está a chegar aos medios de comunicación escritos. Os sinistros teñen moito espazo, sobre todo si teñen imaxe.

O accidente, por exemplo.

Na autoestrada de Eibar, por exemplo, o camión colgado da ponte.

A dependencia dos provedores de noticias tamén aumentou no tres medios analizados.

O boletín consta de dous procesos: selección e desenvolvemento da noticia seleccionada. Cada vez tómanse noticias de maior calidade. Por suposto, podemos saber de todo o que suceda en calquera parte do mundo. Pero o certo é que non podemos intervir no desenvolvemento posterior desta noticia. Non dispomos de fontes de noticias, declaracións, pioneiros... que controlan esta información. A dependencia indícanolo, non sei onde che dá a noticia, pero ela darache toda a información que ti déasnos, non tes a posibilidade de profundar. Esta dependencia foi en aumento ata que os medios de comunicación en eúscaro perderon a capacidade de xerar noticias.

Mencionou o modelo de xornalismo rápido.

Trátase dun modelo xornalístico que nace do exposto: desde o exterior –as axencias de noticias ou os gabinetes de comunicación–, a noticia que vén, a información que eles mesmos achegáronnos, reformala e sacala. Neste modelo de traballo cada vez hai máis dificultades para crear noticias con contidos vascos en Euskal Herria.

Podería dar un exemplo?

Dominique Strauss-Kahn, caso DSK. Fíxache quen é o protagonista, onde sucedeu, en que momento –de noite, estaba a piques de coller o avión–, e ao día seguinte tres medios de comunicación informaron diso. Pero logo, non houbo maneira de atopar antecedentes doutras visións. As fotografías ou os cortes de radio ou de televisión que se lle fixeron foron enviados por outro medio ao xornalista. É unha noticia cun impacto maior que a mascarada, pero na Mascarada tes moito máis recursos para desenvolvelos e podes xestionar os recursos que che fan independente. No caso de DSK estás vendido. Os medios de comunicación en castelán de Euskal Herria teñen tanta información sobre DSK como os medios en eúscaro, non máis que nós. En canto á mascarada, cremos que sería o noso ámbito e non influímos niso.

Perdemos a capacidade de influír na nosa comunidade...

Mantemos a distancia cos Estados, con España e con Francia, porque somos conscientes diso, pero non temos conciencia da onda de noticias que vén de Estados Unidos. O número de noticias internacionais é cada vez maior, e pódese pensar que son de todo o mundo, pero non, son noticias de Estados Unidos ou de axencias de noticias de Estados Unidos. Por exemplo, nos titulares ou na primeira páxina, en 2008, Berria incluía cinco noticias do Goberno de Estados Unidos por cada noticia do Goberno español.

Di que os medios de comunicación van perdendo o apego á sociedade.

A distancia respecto dos obxectivos que se marcaron estes medios de comunicación vaise ampliando, ben por falta de conciencia, ben por falta de recursos. Nos tempos nos que houbo conciencia realizouse outro xornalismo. Co paso dos anos a conciencia relaxouse. O xornalismo, á fin e ao cabo, é un filtro de poder, e sen iso o poder (a axencia de noticias) difunde publicidade pura. Hai que actuar sobre este filtro.