“O Concello estivo programando en Le Bukowski até agora a pesar de que sabía que non cumpría a legalidade”, explica Asier Aizpurua, responsable do local. De feito, en Le Bukowski danse concertos do circuíto Donostikluba e o Concello decide que grupo toca neles. O bar, que conta cunha traxectoria de vinte anos, é referente na música donostiarra, pero agora vese ensombrecido pola sombra da prohibición. A pesar de que o local está insonorizado, non ten carácter de Kafe Antzokia e, segundo a lexislación vixente, é necesario ter ese distintivo para poder dar concertos. Aínda que até agora o Concello non puxera ningún impedimento a Le Bukowski para a celebración dos concertos, un deles denunciou a entrada de novos residentes no edificio e o incumprimento da legalidade. “Non foi polo son, a semana pasada fixemos a medición dos decibeis e estabamos dentro da lei” di Aizpurua. Con todo, nos últimos meses os traballadores do Concello achegáronse "mil veces" a ver o nivel de decibeis, polo que a denuncia non foi inesperada.

O dono de Le Bukowski cre que a denuncia veu porque a lexislación non se adaptou durante anos, é dicir, que está obsoleta: ademais dos bafles que ten o bar, prohíbese pór outros, por exemplo. É dicir, para fixar a fronteira non se basea nos decibeis do son, senón no número de bafles. “O DJ pode pór a música máis alto que nun concerto e vai estar dentro da lei, pero o concerto non. Non é lóxico” di o dono de Le Bukowski.

De dar uns doce concertos ao mes, Le Bukowski pasou de ofrecer programas de Donostikluba a ofrecer só catro. Nun primeiro momento, o Concello autorizou que só se ofertasen as sesións programadas no circuíto Donostikluba. Os donos do bar considerárono inaceptable e ante iso informaron o Concello de que se ían a suspender todos os concertos. Isto creou movemento na rúa e tamén nas redes sociais (por exemplo, en Twitter difundíronse moitas mensaxes coa etiqueta #freebukowski) e o Concello acabou cambiando de actitude. A pesar de que se lles reduciu moito o número de concertos, os donos do bar non están moi tristes polo acordo de mínimos.

En Donostia hai escena desde o underground

Durante anos hase visto que todos os locais deste tipo son duradeiros e fortes. Os fins de semana a xente ten ganas de descansar e estar tranquila, e a música é un gran instrumento para iso. Hai quen se queixa de dar poucos concertos en San Sebastián. En resposta a estas afirmacións, os hostaleiros din que se fan concertos; aínda que a cultura musical de Donostia é clandestina, e a día de hoxe a música comercial ten demasiada forza, en Donostia tamén hai unha escena underground. A estes bares acoden xente de todo tipo, con ganas de gozar da música. Uns pon música máis comercial e outros máis alternativa. Le Bukowski, por exemplo, deu o seu "si" a todos os grupos que até agora quixeron ofrecer un concerto. Ante a nova situación, terán que acoller aos equipos da mellor calidade, sen poder abrir as portas a moitos principiantes.

E a pesar de que o bar que máis sufriu a obsolescencia da lexislación é Le Bukowski, os demais tamén sofren recortes e horarios limitados, como Doka e Leize Gorria.

Horarios restrinxidos

Os bares e Kafe Antzokia teñen que acordar o horario cos veciños. Grazas ao seu acordo, Doka e Leize Gorria teñen a oportunidade de organizar con tranquilidade recitais de música e poesía, sempre que pechen antes das 23:00 horas.

A Cova Vermella non ten problemas a día de hoxe, pero tras ver o ocorrido en Le Bukowski, temen que no futuro eles tamén sufran a mesma situación, polo que piden unha adaptación da legalidade á realidade. “Si queremos ser a capital da cultura, temos que ter claro que a xente vai vir á nosa cidade a escoitar música e a gozar da cultura, si non temos festa” di o dono da Cova Vermella Xullo Biurrun. Tamén subliñou que a cultura é plural e que en Euskal Herria en xeral temos unha cultura moi opresora: “Que cultura podemos ofrecer? A cultura que leva a Mozala? Onde está a tolerancia? Iso é a herdanza do fascismo máis duro”.

A área de Cultura e Mocidade do Concello está a tratar de solucionar o problema da música en xeral, pero Biurrun di que “é o Concello o que regula as leis e está claro que as leis que vulneran a liberdade das persoas debían cambiar hai tempo”.

Tamén Doka denuncia

Doka é o único Kafe Antzokia de Donostia-San Sebastián. Ofrecen concertos, obras de teatro, conferencias, espectáculos de vídeo e aínda que a xente que acode ten entre 20 e 30 anos, moitos deles acoden a ver concertos concretos. Os propietarios de Doka afirman que o Kafe Antzokia é un instrumento para o movemento cultural e que naceu para responder a unhas necesidades que ten a sociedade. Tocan grupos de todo tipo, aínda que tratan de dar forza aos euskaldunes. “Nós queremos impulsar o eúscaro, pero dentro do programa do Concello o eúscaro non ten sitio; ou, si ten sitio, non é suficiente” di o responsable de Doka, Haritz Barela.

O Doka tamén sufriu denuncias e recortes nos últimos tempos. Do mesmo xeito que a Cova Vermella, acordouse un horario cos veciños, que un día non solicitaron permiso para dar un concerto polo que foron denunciados. “Normalmente os policías municipais realizan cinco medicións para coñecer o volume. Ese día foron dezaoito e na media saíu positivo”. Isto obrigoulles a pechar o local ata que todo quedase arranxado. Con todo, conseguiron que as cousas se arranxasen rapidamente e só permaneceron pechados un día. Pero as cousas non terminaron aí, porque ao pouco tempo se deron conta de que a xente sacara fotos dos seus carteis e empezara a denuncialos por colocar carteis nun lugar que non era posible. “O do veciño é comprensible. O do cartel é o que máis nos desbaste. O que non sabemos é si é algo que impulsou o Concello ou todo o que vén dos veciños e veciñas” di Barela.

Capital cultural

Os donos dos bares teñen claro que a sociedade ten que saber de antemán o que está a pedir. Gustaríalles manter os bares que hai hoxe en día e que a cidade tivese vida, pero para iso é necesario que o Concello colabore e que a actitude da xente sexa positiva. Ademais, subliñaron que a música pode ser de gran axuda para a cidade e para o conxunto da poboación.