Vou ao médico”, saír da oficina, coller o coche e de Bilbao a Pamplona, unha á reunión da asociación de dantzaris. A outra organizando toda a semana cultural co teléfono e a axenda de traballo. Unha na caixa de aforros e a outra no banco, e entre as dúas entrevistas telefónicas de media hora, darán os detalles do festival que se celebrará a semana próxima.

Non son nin unha, nin dous, as actuacións do grupo de danzas, as incidencias da asociación, as relacións cos concellos, as programacións de festas, as conferencias, as exposicións e outras mil actividades culturais organizadas desde os seus centros de traballo. Algúns talleres, a maioría en oficinas, e moitos en caixas de aforro e bancos. Serán miles as horas de traballo que se dedicarán ás tarefas do taller e á organización de ikastolas, festas do barrio, música, danza, teatro e festivais de bertsos.

Agora temos medidos os minutos de café e baño, e están detallados o uso exacto, o rendemento e o custo de cada segundo de traballo. Os compañeiros parecen xogar moi ben nas súas tarefas ou pór “gústame” en Facebook, e o “militante” avergóñase cando lle chaman ao traballo. O telefonista tamén ve picoteo desde a imprenta porque a mesma mañá chamaron tres veces: “Non, non, eu non son o secretario do grupo de baile, e a min non me importa si fáltavos o logo do concello”.

Cando se fala de menos voluntarismo e disposición para organizar eventos culturais, non podemos esquecer os cambios que se produciron no mundo laboral nos últimos anos. Aos poucos fóronse japonizando os centros de traballo, polo que non podemos atribuír nin á fusión das caixas de aforro, nin a Fukushima o peche dun fluxo tan produtivo. Algúns seguen desviando as súas horas de traballo cara á cultura e as festas, pero sabemos que cada novo xestor endurece máis os mecanismos de control das horas de traballo e que o destes tamén vai ter un camiño curto.

Por tanto, chegou o momento de recoñecer e agradecer a empresas construtoras, aseguradoras, talleres de todo tipo, provedores e empresas distribuidoras, grandes e pequenas tendas, caixas de aforros e bancos todo o que fixeron en favor da cultura vasca. Grazas, sen a vosa achega non sería posible. A ver como nolas arranxamos.