Imos á túa casa, polo camiño, coa alegría dos principiantes, a horta é moi fermosa, tamén o río, o mundo ten o bo, hagámoslo con dozura.
Falaban de beleza, de imposibilidade de alcanzala. Falabas de liberdade, contíñasche, loitabas e a vida gratis.
Agora falamos da vida, do seu futuro, das intencións incumpridas, do dano e da reparación. Pero o tempo escápase antes de que tarde, toma, esta cancioncilla vaiche ben, compadre.
A coresma volveu a chegar o 9 deste mes. Somos os únicos en ganduxar e cantar as palabras de Ruper Ordorika, o gran cantautor.
Velaquí aos da xeración equivocada, aos que non adiviñamos nada. Que se coide da vergoña de si mesmo, como nós da nosa. Adeus o mal soño de onte, imos por camiños estreitos.
Axular reuniuse connosco na borda de Olhabide. Perseguímonos na porta, dámosnos/dámonos paso: “Non se pode curar unha ferida dentro dun cordeiro” dinos o mago.
É sabido que non se pode entender todo o que hai, pero nalgún lugar teremos que atopar a clave desta compañía.
A miña cabeza foxe, a lúa chea atrae a auga. O meu pensamento anda dun lado a outro, non sabe onde ir.Pola mañá
, cedo, na ponte vella, vin a un home que miraba cara ao río, coma se rezase auga rápida: que as dores dos homes precipitásense sobre o río e que todas estas feridas ían curarse no mar salgado.
O
cantante de Sekulabelardi e Bertolt Brecht uníronsenos no camiño: “Vivir hai que tomarse de risa, non desperdiciar o valor, amar a cada pouco, se non estiveses aquí para mañá”.
Pasaron
trinta anos desde que escapaches a través dos agochos do terror. Con todo, desde entón encheu vostede un gran buxán no reino das cousas pequenas.
Atahualpa e Etxahun abren a noticia: “De Buenos Aires a Barkoxe até Iurreta, xa adiviñaches á xente vasca”. Como cantaron
Ruper Ordorika
e Mikel Asurmendi.
Coidado con esa mirada do Sur. En primeiro lugar desmitificar a cega admiración da terra verde, das casas brancas e de tézalas vermellas, o amor incondicional, o fetichismo asociado á fala e ao suposto estilo de vida. Deixa, como escoitou con frecuencia Ruper Ordorika, unha... [+]
A corenta minutos de Pamplona, en Arce, o pequeno pobo de Hiriberri, con dúas ducias de habitantes. Xunto con Ruper Ordorika, Martin Larralde, o vello amigo que nunca falta nas actuacións de Ruper, asistiu á súa actuación. É verdade que tamén apareceron moitas outras... [+]
Non pensaba que aparcar en Vitoria sería tan difícil. Ou, mellor dito, non sabía que podía haber marcas de tantas cores pintadas nos bordos da estrada. Non, non teño permiso de conducir e si, o tempo ía en contra de nós. No último minuto chegamos ao Teatro Principal.
A... [+]
O momento de escoitar un disco pode marcalo. Ti non es o mesmo en cada momento, como o río no que che bañas, e cada canción ten o seu momento.
Con Amour e toujours de Ruper Ordorika pasoume algo así. Un día de inverno no que entraba un sol tépedo na habitación, tiven... [+]
O domingo de fin de verán, a preguiza da sobremesa, o plan previsto para o atardecer… E o concerto de Ruper en Lizoain, pero sen entradas. De todos os xeitos, en calquera caso tiñamos máis que perder indo, para gañar; si o concerto non era, coñecer o pobo, pasear e dar a... [+]
Murgiako pilotalekua antzoki bilakatu da gaurkoan. Musikariek eta haien instrumentu eta ahotsek ordezkatu dituzte pilotariak. Ez da entzuten larruzko pilota gogorrek horma berdearen kontra egiten duten soinua, baina haren ordez gitarra, bateria, kontrabaxua eta biolina sumatzen... [+]