Con Naukate Sortu. Asombrados, non os creadores, senón que hai moito tempo que se foron a formar unha afección. Si, un afeccionado, un afeccionado a esa estrutura até o culto na que se di que che fai sentirche parte del. Sorprendidos pola forma na que a política entrou no ámbito da máis esquerdista de todas as expresións da cultura deportiva, estúpida e cativa. Non esperaba en absoluto o que se me ouviu dicir na presentación do novo partido que creara, o curto da miña cabeza non tiña o talento suficiente para representar as cousas do tamaño. Sexa. Para saír do buraco necesítanse pancas e pértegas rápidas. Á súa maneira falaba eu, o seu escudeiro servidor. E velaquí que o canón e a súa munición estaban a prepararse ao redor e o eu inalbis. Facía anos que non deixaba de perder os cabelos sen cheirar que a estratexia do calvo viña. Teño amigos que me chaman enfadados, que se pasean co peiteado de loitadores máis duros. Os nosos e os outros. Aplaudir mentres sexa nosa, si está vestida con outra camiseta, asubiar. Os bárbaros cóidanse agora de despexar as cabezas, e o frío que vén non é menos intenso para os ananos de la. EHBai, e andando Txindoki biltoki, á velocidade dos mozos, porque Sortu deixounos claro o alcance do noso.