Bruxelas, xaneiro de 1986 Tras seis anos de probas de intercambio entre estudantes universitarios europeos, a proposta do Programa Erasmus chegou por primeira vez á Comisión Europea. Aínda que entón a maioría dos países membros da Unión estaban a favor, os que máis peso tiñan na Comisión, principalmente Francia, Alemaña e Reino Unido, xa tiñan os seus programas de intercambio e querían que se rexeitase a proposta. Tras longas e duras negociacións, o 28 de novembro a proposta foi rexeitada. Pero baixo a presión das institucións educativas e dos movementos xuvenís, o tema volveu ao Consello o 15 de decembro. O Programa Erasmus foi aprobado tres días despois e, a pesar dalgúns formalismos legais, púxose en marcha oficialmente o 15 de xuño de 1987.

No curso 1987-1988, 3.244 alumnos constituíron a primeira xeración de Erasmun. En 2006, máis de 150.000 estudantes utilizaron o programa de intercambio, case o 1% da poboación estudantil europea. Na actualidade, o programa conta con máis de 4.000 organizacións de educación superior de 31 países. Cando Erasmus cumpriu vinte anos en 2007, xa eran máis de dous millóns as persoas que participaron no programa, e estímase que en 2012 chegarán ao tres millóns de persoas.

Aínda que Erasmus é un acrónimo da European Region Action Scheme for the Mobility of University Students en inglés, fixeron que se encaixasen as siglas propias para homenaxear ao programa Erasmus Rotterenko. Erasmo cruzou Europa na súa loita contra o dogmatismo e coa intención de difundir o coñecemento. E ao morrer, deixou os seus bens á Universidade de Basilea, en Suíza. Pero Erasmus, máis que experiencia académica, converteuse nun fenómeno social. E para a maioría, por encima do espírito de Erasmo, é coñecido polas prestixiosas festas Erasmus.