De Tanteo a Charca
Ao principio eran bosques chamados naturais, naturais ou tecnicamente orixinais. Logo diminuíu a afluencia da agricultura e a gandaría. As seguintes industrias sometéronse ás súas necesidades: leñas, carbóns, madeiras... Sobre todo as dedicadas aos bosques que unían a industria do ferro e a construción naval. A medida que se promoveron e ampliaron estas industrias, necesitábanas de madeira para poder dispor dela canto quixesen, dedicáronse a regular o uso do bosque e a unilo cos seus propietarios.
A do ferro e a dos barcos, ambas as industrias influíron e limitado o carácter dos nosos bosques. Predominaban os chuvascos e as talladas ou os fresnos silvestres.Os
bosques de pingas ou fresnos son os descendentes naturais do bosque orixinal. Trátase de árbores abandonadas na súa totalidade e necesarios para a construción das casas e sobre todo para a construción naval. Como máximo, produciríanse podas lixeiras e despoboamentos. As árbores, que podían ter máis de cen anos, tallaríanse un a un e substituiríanse as árbores no espazo que el deixara.
Txara significa arbusto e chámase txara ou txaradi ao bosque de arbustos. Refírese á forma da planta que non está formada por especies: non hai árbores, as plantas pequenas. As plantas de charanga cortábanse cada ano. Entón, o tronquillo de pequeno diámetro daba un gran rendemento: leños, material de cestaría, construción, e xente de arba, leños de lume, forraxes de gando... De cando en vez facíase un corte á raia e o bosque desfacíase por completo. Despois renovaríase coa altiplanicie e póxelos que se formaron a partir dos cus cortados. Pero para que estes novos brotes crecesen, non había que apacentar un gando naqueles bosques, que non eran parvos e que debían de ser doces de novo a novo puntita.
O pasado febreiro. Adeus ao inverno e benvidos á policía municipal, ao céspede ou ao céspede. É bonito que che ennegrecas, pero para unha próxima vez deixarei ese camiño. Aínda quero tirar da madeira...
O outro día Berria traía a historia da desolada fachada de... [+]
Da madeira xorde máis que acha, entre outras expresións... Pero o proverbio di: "Acha pola madeira". Volta da muela: da semente á planta, semente á planta. Moitos deles foron Gotzon Garate. Preparada para o goce?
Que madeira, que acha. Que tronco, que acha! Semente. Era un... [+]
Madeiras duras, resistentes, que terán que soportar moita tensión e forza, botaranse nestas tebras, como dicía o outro día. Si por casualidade córtasche algunha árbore para conseguir unha madeira deste tipo, a lúa menguante de febreiro pecharase cun mes, e eses son os... [+]
O inverno adoita ser a época da madeira e a madeira. A maioría dos que se usan na nosa cultura córtanse no inverno. As madeiras resistentes, resistentes, resistentes á tensión e á forza, tiraranse nestas lúas. Os traballos de demolición de troncos que dean lugar a... [+]
As condicións meteorolóxicas han acabado; a auga, a auga e a auga. De que falar no ascensor ou na parada do autobús? Non hai novidades e hai que empezar a tirar doutra cousa para contar historias. A vantaxe de que se di que hai mal tempo, hai que pensar... O barro volveu ao... [+]
O carrozillo ou caracol (Rhamnus alaternus) non é abundante. É berozale e vive moi ben entre outras árbores e arbustos que comparten esta mesma afección, como o madroño (Arbutus unedo), o alcornoque (Quercus suber), o lauro (Laurus nobilis), a maternidade (Quercus... [+]
A última vez que estiven rodeado de ti. Jon Maia fíxose cargo da forza que ten o bosque e a árbore sobre nós, e da influencia que ten na nosa cultura para facer un deses grandes documentais; Gutik Zura chámase Gutik Zura e quen queira axudar cuns cantos centavos a... [+]
Do mesmo xeito que á árbore, é cultura pór a árbore encima e suxeitar as ramas. Gran coñecemento, cultura. Pola contra, rompendo as ramas e deformándolas, axudaría a unha planta que sería rapaz e daría á súa vez un novo futuro. Cultura: traballar. Axudar a crecer... [+]
Toco o violín. Son un arpista mellor que violinista, pero o violín é o meu medio de vida. Verán cálido, a calor dura moito. Pegámoslle. No verán teño a pagotxa, a corda de concertos. No verán, o Alfer, ademais do primeiro, se enorgullece, e algúns teñen que explicar... [+]
Si cando eramos nenos viamos a un can rascándose coa pata para acougar o picor ou para mandar ás pulgas a tomar o vento, diciamos que estaba “a tocar a guitarra”. Os cans, non sei, pero algún can tocará o violín. Quero dicir que será algún can violinista.
Para tocar,... [+]
As árbores, árbores e arbustos se mejillan, podan e encollen. Ás veces lagartos e brotes, ás veces poliñas, lindos cornos, e mesmo ramas duras. Quiteillo e deixei a ferida de regreso.
Cortamos as plantas para darlle unha forma determinada: para ter sombra, para que o sete... [+]
