Se podemos coñecer o COMUNICADO DE ETA dun momento a outro, estes días estamos a correr o risco de que o que se escribe quede vello. Ou non, como nunca, porque parece que xa sabemos o que vai dicir ese documento: Tal e como esixe o Acordo de Gernika e a Declaración de Bruxelas, a comunicación dunha tregua permanente e verificable, o que significa, entre outras cousas, o cesamento da esixencia do imposto revolucionario e doutras ameazas. No fondo, ETA fai seus os principios Mitchel. No

fondo, iso é o que se nos anunciou. Neste momento hai que ver si cúmprese e que tipo de linguaxe utilízase no documento. A entrevista que realizou Rufi Etxeberria a semana pasada en Radio Euskadi serviu para certificar a presenza deste medio e, unha vez máis, puxo de manifesto a súa influencia na mensaxe.

A predición, e como nunca esta, xa se está preparando. A esquerda abertzale presentará o camiño percorrido até agora como un documento acreditativo e reivindicará que o camiño da unilateralidad convértase nun proceso de paz plural. Outros, principalmente o PSOE, prepararon unha resposta previa: ben, pero non é suficiente, ETA ten que abandonar definitivamente as armas ou a esquerda abertzale ten que romper con ETA. E logo xa veremos.

E unha das principais dúbidas de face a futuros comicios é si este documento e a natureza dos estatutos do novo partido que presentará a esquerda abertzale abren as portas a maio.Hai menos

dúbidas no ámbito da represión do Estado: desgraciadamente, as continuas redes contra a esquerda abertzale tamén auguran máis. Por unha banda, o Estado utilízaos para afogar á esquerda abertzale e, por outro, para protexelos do pp. Con todo, a medida que a esquerda abertzale e ETA vanse movendo, a famosa pelota diríxese aos poucos ao tellado do PSOE. É hora de tomar decisións. Os xestos están a producirse desde hai tempo, pero non desde a maneira en que a opinión pública móstrase claramente parda ou mirando. E para as eleccións de maio, iso é o que ten que ver a sociedade vasca. A medida que a esquerda abertzale avanza, e o PSOE empéñase en agradecer a represión, un tipo dos seus votantes pode darlle as costas, como xa lle agradeceu a Zapatero o esforzo de 2006.

Nese sentido, a esquerda abertzale non está tan apresurada. A pesar das detencións e do dano humanamente causado, no escenario de non violencia de ETA, tamén poden ser politicamente rendibles, e poida que a represión de Madrid convértase aquí nun apoio para a esquerda abertzale.Necesítao

a esquerda abertzale noutros ámbitos, como o dos presos, no que tamén vai ter que dar pasos. É dicir, que o Colectivo de Presos vai ter que dar pasos. E probablemente sen esperar os pasos do Goberno español, xa que as decisións unilaterais dan menos posibilidades ao Goberno de Madrid de chantajear aos presos.Como
vimos na entrevista do Grupo Noticias, un grupo de reclusos do cárcere de Nanclares xa está a facer un camiño e, probablemente, o que o Colectivo debe adoptar nun futuro non será moi diferente. O diferente será o contexto, porque entón non será mal visto pedir un cambio de grao ou un permiso e a participación dos presos neste proceso estará máis enfocada. Neste momento, co camiño que leva o proceso de paz, dificilmente pódese imaxinar unha amnistía xeral. Si se pode imaxinar unha saída gradual despois de aceptar algunhas condicións. O que non se pode imaxinar é que quedan dentro.