Di que o eúscaro está en forma, pero que necesita coordinación.

Non sei si a palabra é coordinación. Polo menos conseguiuse achegar dinámicas entre intereses contrapostos ou rebaixar as disputas. Iso conseguiuse, e foi importante. Faltaría un paso máis, unha reflexión compartida e unha estratexia compartida. Quizá aínda faltan algúns pasos para chegar á situación ideal? Por exemplo, creo que na dinámica que hai ao redor de Topagune hai suficiente madurez para chegar a ese punto. Estou moi contento co ambiente, as actitudes, o interese.

É a reflexión de Topagunea unha das cousas máis importantes que se está cocendo agora en eúscaro?

Non
coñezo o que se facía noutro tempo e non teño ocasión de comparalo. Con todo, este comezo do século XXI é especial, é unha situación de cambio e os parámetros non están claros en ningún sitio. Para Euskalgintza tamén é unha oportunidade moi bonita para dar un salto cualitativo, para pór en marcha novos formulacións e dinámicas, como movemento social. Os primeiros pasos do movemento social a favor do eúscaro foron a toma de conciencia, a formulación dos traballos básicos, a organización de servizos en eúscaro nunca ofrecidos a nivel local, diversas cuestións de tempo libre, sesións de sensibilización... Pero aínda ese movemento non asumiu o liderado total en favor da linguaxe, é dicir, creou discurso, traballou a comunicación na sociedade... utilizando todas as estratexias e instrumentos. Creo que ese é o salto que hai que dar agora.

Onde estivo até agora o liderado? Moitas veces na administración pública, quizá porque non había outra opción. Daquela iso politizouse e xurdiron o poder e o contrapoder. Agora esa dialéctica está a borrarse, acougándose ou canalizando. Non diría que non se necesita poder nin contrapoder, ás veces si, ás veces non. A pregunta a realizar é: É necesario ou non neste momento para o obxectivo que compartimos todos?