Na Gran Recesión, Stiglitz e Krugman suxiren que os países occidentais terán unha recesión en forma de W, polo que o ano que vén volverán sufrir unha profunda recesión tras a aupadilla de 2010. Mentres en Estados Unidos tómanse medidas adicionais para facer fronte a esta situación, a Unión Europea ha optado pola estratexia de austeridade co aguillón do NMD. En calquera caso, isto é coherente coa lóxica da construción do euro. A subordinación de Bruxelas ao poder financeiro e o fracaso da política da UE atópanse no deseño da Unión Económica e Monetaria: A falta de control democrático sobre o Banco Central Europeo e os criterios monetaristas banais do Pacto de Estabilidade. Así, foron os mesmos axentes financeiros que provocaron a crise os que conseguiron dominar ás institucións, dobregar á súa antollo o ámbito da política e, en definitiva, cargar integramente o custo da recesión dos países da Eurozona sobre os cidadáns da zona.

Algúns expertos adiantaron que é imposible cumprir os criterios fiscais asociados á Comisión Europea –que o tope de déficit en 2011 sexa do 6% e en 2013 do 3%– na maioría dos países, e menos nos países que adoptaron medidas de axuste drásticas. No Estado español, o Goberno de Zapatero apenas conseguiu reducir o déficit tras cambiar por completo o rumbo das políticas económicas, pagando ademais co aumento da taxa de paro ao nivel máis alto da historia. O breve percorrido da reforma laboral mostra que non houbo melloras no emprego nin na calidade do traballo, xa que a taxa de temporalidade do traballo incrementouse entre xuño e setembro. A próxima reforma das pensións, a cambio de aforrarse uns poucos soldos, suporá recortes adicionais na distribución do traballo e na creación de emprego. Por tanto, o prexuízo que supón que a economía do País Vasco permaneza adscrita ao Estado español non é baladí. A pesar de estar por baixo da taxa media de desemprego da UE e de que até hai un ano o déficit e a débeda pública están bastante equilibradas –o déficit e a débeda xerada polo novo Goberno vasco segue sendo modesto– a economía vasca sufrirá directamente as consecuencias dos desequilibrios da española: Madrid obriga a recortar o gasto público e as axencias de rating retén a carga española do risco de país. Paradoxalmente, cando a necesidade de desvinculación económica con España faise máis evidente que nunca, a operación política do PNV permite que o desmantelamento do débil sistema de benestar do Estado avance.