En busca de carne crúa, cartílago e ensanguentada
- A carne picada ten un pedazo de boa parte, aínda que come de cando en vez, de que as partes nobres do animal son usadas para outras cousas, e o sobrante vai disimular á hamburguesa, probablemente contradito algún carniceiro. Na Sección Oficial servíronnos algo así durante o tres primeiros días.
Desde o sábado Satte Farben vor Schwarz o máis limpo: A ópera prima de Sophie Heldman é unha obra sutil sobre as relacións de parella na vellez.O Akma-Reul Bo-at-dá coreano ten demasiado sangue; demasiado cru, difícil de fritir. O Neds de Peter Mullan é un filete mal cortado e que quedou un pouco amorfo. Parte algunha a nós, pero parte a metade de camiño non tragable.
Mellor non falar do domingo. Bo, un pouco. Para dicir que Bicicleta, cullera, poma tampouco é para a Sección Oficial, senón para lanzalo na televisión os domingos pola noite. Misterios de Lisboa... Saben vostedes o que sente cando lles entran catro libras de chuleta pola garganta? A produción portuguesa de catro horas de duración case acabou coa vida deste xornalista. En caso de seguir así, o médico aconsellarame que cambie de dieta.
Edurne Azkarate dixo no alto desde o micro do escenario que o cine vasco ten pouco eúscaro na celebración do Festival de Cine de San Sebastián. A frase retumba pola súa veracidade. Na escena da arquitectura pódese repetir o mesmo lema e estou seguro de que noutras tantas... [+]
Bound in Heaven
Dirección: Xin Huo
País: Chinesa
Duración: 109 minutos
Estrea: Non implantado
Fuxir da morte, cara a adiante. O home que sofre unha enfermidade terminal farao así, xunto ao seu amante, amigo e compañeiro de viaxe. Unha película dura pero positiva,... [+]
O noveno e último día, nun Festival especial que me vai a lembrar con moito agarimo. Deixando dúas películas arriscadas para o último día, estou a escribir esta primeira crónica coa música dun bar, porque non me gustou nada a película que vin antes.
Vin a Ulysses no... [+]
E iso onte era sábado e non domingo. Custoulle traballo aclarar o día, porque había moita menos xente na rúa e non había présa. Algúns se achegaron pronto ao Kursaal e ao Teatro Vitoria Eugenia, onde proxectaron a película de clausura da noite, We Live in Time, e... [+]
A gasteiztarra Patricia López de Arnaiz fíxose co Goya ao mellor actor principal no 72 Festival de San Sebastián. No Zinemaldia, polo seu traballo na película 'Os escintileos', dirixida por Pilar Palomero.
A película está baseada na primeira narración do libro 'Bihotz... [+]
Nunca choro con películas. Vin películas duras, historias tristes, cheas de morte, que mostran o peor do ser humano, sen pedir perdón. Vin películas bonitas, elegantes, monumentais, que falan de milagres, profundas. E, con todo, non choro coas películas. Os que nos custa... [+]
Aínda que fóra do concurso da Cuncha de Ouro e outros premios, na Sección Oficial estréanse outros traballos –normalmente– bos. En concreto, son dezaseis os que compiten e 22 cintas –vinte películas e dúas teleseries- están en proxección.
Unha das series que vimos... [+]
Cando fixen o calendario do Festival, a primeira película que elixín foi Parthenope. Sen saber de que se trataba, antes de ler a sinopsis, sabía que tiña que vela, porque era do director Paolo Sorrentino. O meu compañeiro e amigo de piso sempre me di que son un... [+]
O mércores estivo en Donostia-San Sebastián a grego Costa-Gavras, coas súas 91 anos, presentando a súa nova obra e dándolle o nivel con Le dernier souffle; e o xoves o británico Mike Leigh, cun elegante bastón negro e unha equipaxe de 81 anos.
Novos vellos? Non. E non... [+]
As dinámicas familiares que foron empeorando durante demasiado tempo tenden a cronificarse e non poden curarse facilmente. Na longametraxe escrita e dirixida por Sandra Romero, Por onde pasa o silencio (O lugar que pasa o silencio), Antonio (Antonio Araque) volve a Écija... [+]
Hai, ás veces, a sensación de que todo está atado. Poderase ver de todo, mesmo na Sección Oficial, sempre baixo un marco. Vimos algúns toques de humor, dramas llorantes, suspenses, documentais, incluso unha película de terror –que analizaremos ao final desta... [+]
O 28 de xuño deste ano estreouse Casa en Flames (Etxea Sutan), unha comedia dramática dirixida por Dani da Orde. Díxenlle que pensaba velo un mes antes do festival, cando estaba a falar cun amigo, e el recomendoumo. Aínda que non sempre coincidimos, o amigo é moi... [+]