Unha imaxe vale máis que mil palabras, pero ilustradora sempre á sombra do escritor.

Ás veces
os textos non son máis que escusas para a elaboración de libros, e o traballo do ilustrador é máis importante que o do escritor. Menos mal que cada vez máis xente dáse conta de que os debuxos non son só adornos.

Non é así?

O noso é un traballo de creación total. O meu traballo é pensar, decidir que, onde e como o porei. Conto as miñas historias coas dos demais. Aínda que se basee nos textos doutros, sempre aparece o meu mundo.

A iso deberíaslle chamar un
estilo propio, queda moi ben.

Eu debuxo o que me sae das tripas. Facer o que me sae tal como sáeme ten sentido para min. Só así se mantén o estilo. Que é o estilo, si non é ser o teu?

O estilo non é repetir o que funciona ata que se gasta?

Iso non é estilo, é moda, e a moda nunca é sostible. O que pasa e mantense é válido.

Ti tamén a beleza coa carraca que hai dentro?

Encántame a estética. Para sentirme ben necesito beleza. Si non me gusta algo, non podo ir máis aló. Apenas podo sentarme nun restaurante que me pareceu un pajarillo, sen saber antes que se come ben.
Cun traballo tan inestable na elección do restaurante!
Non sei si é polo meu carácter ou porque sempre tiven traballo até agora, pero non é algo que me preocupe. É máis, a ausencia de medo axuda a que as cousas saian ben. Virá o que ten que vir, e si non vén fará outra cousa e acabouse.

Iso é o que nos dicía o profesor de matemáticas que non sabía debuxar para poder ter un posto completo.

Si todos os nenos debuxan, por que tan poucos adultos debuxan? Por que non dáselle máis importancia ao debuxo na escola? Si tivésemos un criterio sobre a imaxe, veriamos o mundo doutra maneira.

Si, si, pero tamén entón ilustraríalo para nenos.

Non o ilustro nin para nenos nin para adultos, eu ilústroo para min. Como debuxarei para outro? Como podo saber o que che gusta? É imposible.

Ouza, só é imposible explicar a verdadeira arte.

Non hai que explicar os traballos. Si non o ves, acabouse. Eu tamén, moitas veces, despois de terminar, vexo o que fixen dicindo alguén máis. Pero confío en min. Aínda que non saiba por que, e estea equivocado ou non, sei que teño que facer o que fago. n