O pasado 28 de xaneiro celebrouse en Europa o Día Internacional pola Saúde no Traballo. En Euskal Herria, do mesmo xeito que no resto do mundo, realizáronse actos, manifestacións e mobilizacións impulsadas polos sindicatos. A pesar de estar separada fisicamente, fíxose unha única reivindicación: denunciar a sinistralidade laboral e pedir unha mellora da saúde no traballo. A crise financeira e económica supuxo un agravamento da saúde dos traballadores nos dous últimos anos: máis tensión, máis depresión e máis angustia ante a posibilidade de perder o emprego e caer nas listas do paro. A prescrición dos psicofármacos para facer fronte aos problemas de gravidade e depresión incrementouse nun 12%. O 31% das mortes no traballo prodúcense por infarto.

Algo grave está a suceder nos nosos centros de traballo e na nosa sociedade, o que permite esta situación. Os traballadores e as súas familias, ante un futuro laboral escuro e incerto, sofren tensión e angustia, precariedade, flexibilidade, subcontratación e temporalidade. Todo iso xera unha maior sinistralidade laboral e, en consecuencia, infartos, mortos e suicidios. Por tanto, necesítase outro modelo de traballo e sociedade, no que o traballador non sexa unha máquina, senón unha persoa. Para iso é necesario apostar por un novo modelo socioeconómico que canalice os maiores beneficios empresariais cara á saúde dos traballadores no lugar de traballo. Como o amianto canceríxeno, o modelo capitalista mata!