O inferno de marzo
- Foi fai 32 anos. Lémbroo ben, porque tiña que pasar 15 anos, ese día. Era unha xornada de folga en Vitoria-Gasteiz, estabamos bastante afeitos; non era antes nin segunda folga e nalgunhas fábricas levaban máis dun par de meses de folga. Primeiro foron as mobilizacións dos traballadores, logo as súas familias, fixéronse os peditorios e aos poucos toda a cidade ía entrando na dinámica de apoio aos traballadores. Algúns probaron entón os primeiros golpes de porra da policía por pasear en grupos tranquilos.
estivemos no salón da casa, mirando de cando en vez á rúa, pero sempre escoitando rádioa, porque entón ouviamos rádioa da policía. Tivemos noticia dos disparos da igrexa de San Francisco, ouvíase o ruído das sirenas por toda Vitoria. A miña tía chegou a Madrid ás 6 da tarde. A medida que o tren se achegaba á cidade víanse columnas de fume que subían ao ceo. Na rúa de Dato preguntou a unha muller que ocorría: “É un inferno”, respondeu aquela muller ao ver o traxe de monxa da miña tía, que a policía matou os obreiros, que toda a cidade estaba patas para arriba. Cando a miña tía chegou á casa, retirouse ao salón para escoitar rádioa e, desde a xanela, lanzar berros aos policías (cantas veces tivemos que entrar na nosa casa por medo a que a policía tamén disparase pelotas ou tiros! ).
O meu irmán apareceu á noitiña, estivera todo o día na rúa e media tarde “quitando as barricadas das ambulancias e volvendo polas”. Os nosos pais dixérannos que non entrase mil veces en política, que xa o seu irmán coñecía a tortura e o cárcere, pero ese día non lle dixeron nada. Ao día seguinte
fomos a protestar, estivemos tamén nos funerais. Parecía que toda a cidade de Vitoria-Gasteiz estaba na rúa, que os traballadores gañaron a batalla, aínda que foron sete os mortos, cinco en Vitoria-Gasteiz e dous en Bizkaia e Cataluña, e centos de feridos.
Pero no inferno Lucifer sempre gana. A patronal e algúns sindicatos aproveitaron a situación para desmantelar o movemento asembleario de Vitoria-Gasteiz, un dos movementos obreiros máis importantes deste país. Ademais dos mortos e feridos o 3 de marzo, un movemento popular resultou ferido na parroquia de San Francisco.
A deshumanización penetrou profundamente nos poderes occidentais e miran con indiferenza ao holocausto que está a sufrir Gaza; en Gaza, si as bombas non mátanche, a fame matarache.
Agora que bombardearon o noso barco, a impotencia é total, nós estamos ben e vemos necesario... [+]
“A pesar de todas as carencias, os sindicatos fixeron máis que calquera outra organización humanitaria que estea nunca a favor da humanidade. Contribuíron máis á dignidade, á honestidade, á educación, ao benestar colectivo e ao desenvolvemento humano que calquera... [+]
O lingüista surafricano Rudolf Botha acaba de lanzar unha hipótese sobre o Homo erectus: a especie desenvolveu algún modo de comunicación oral fai máis dun millón de anos. O Homo sapiens é, como se sabe, a única especie capaz de falar e, por tanto, de aí despréndese... [+]
Böblingen, Germaniako Erromatar Inperio Santua, 1525eko maiatzaren 12a. Georg Truchsess von Waldburgek Wurtembergeko nekazari matxinatuak mendean hartu zituen. Handik hiru egunera, maiatzaren 15ean Filipe Hessekoak eta Saxoniako dukeak bat egin zuten errebelde turingiarrak... [+]
Aramu + AimarZ Cando:
26 de abril.
Onde: No frontón aberto Zelai Arizti de Zumarraga.
---------------------------------------------------------
A páxina web do Concello di: “A marca turística Bide Bizia e o festival do mesmo nome están pensadas para mostrar a alma de... [+]
Maiatzaren Lehenaren kari, bere gogoeta partekatu nahi izan du Olatukoop Ekonomia Sozial Eraldatzailea sustatzeko sareak. Langileen egunari lotuta, lanaren izaeraren eta zentzuaren inguruko gogoeta egin dute, lan burujabe eta desiragarriak denontzako garatzeak gure bizitzak eta... [+]