Era de casa o lapis de carpinteiro que utilizaba o meu pai na serrería; de forma especial, non sei como dicilo: os dicionarios din oval, ovalada e vulgar. Os lapis escolares eran hexágonos ou redondos. Hexágonos normais e redondos copiativos ou indelebles. Estes últimos tamén pintan no busto e están feitos para non perder o escrito.

Para min a madeira do lapis era curiosa. A mordedura da punta posterior do lapis de neno non era de estrañar, e ao afiala na billa liberaba a dependencia creativa. Cedro era unha familia de cheiro que levo toda a miña vida en membrana pituitaria, agora vivo rodeado de madeira de cedro.

Pronto empezou a traballar esta adicción: empecei a coleccionar lapis. Ao principio reunía a todos os que me rodeaban e logo busquei e continuei buscando. Máis dependente. Reuninme unha chea, teño unhas caixas e un rogo de media fanega cheo… Téñoo moi lonxe, pero Aaron Bartholmey, cos seus 69.255 lapis da marca Guinnes.

Os lapis teñen tamén unha rica e bela xeoloxía. A súa alma é de grafito pero mesturada coa caolina. Esta mestura quéntase a máis de 800 graos, aínda que sexa para dicir brusquedad, para que escriba suavemente. Segundo a mestura, os lapis teñen unha escala de dureza: a máis dura é 9H e a máis branda 9B, no centro F e HB, con 20 niveis. Si ten goma de borrar na cabeza, a lámina de suxeición é de aluminio procedente da bauxita e a goma de borrar mestura de espuma pedra e xofre.

A min, con todo, interésame a madeira. Os cedros que coñecemos, os auténticos cedros, os de Atlas (Cedrus atlantica), os de Líbano (Cedrus libani) e os de Himalaya (Cedrus deodora), non se utilizan para lapis. Outros coníferas de madeira de cheiro similar son os máis utilizados. Tres son as principais características que se lle esixen á madeira para os lapis: branda, resistencia e afiado fácil e limpo. A túa xigante (Thuja plicata), o piñeiro brasileiro (Araucaria angustifolia), o piñeiro caribeño (Pinus caribaea “Hondurensis”) e sobre todo o cedro do insecto (Calocedrus decurrens), ademais da árbore escolar (Alstonia scholaris), a gijicaricamiche (Delicarichia). Estes últimos utilízanse para fabricar lapis de madeira barata fose da cuadrilla de xente de coníferas. Porque non vai ser fácil conseguir madeira suficiente para fabricar dezaoito mil millóns de lapis ao ano…

Entre eles atópanse os realizados pola empresa Sprout. No extremo posterior levan unha cápsula onde hai sementes de plantas. Cando co afiado do afiado o lapis é un tiki que non se pode suxeitar entre os dedos, métese boca abaixo e fórmanse plantas: albahaca, perexil, cilantro, tomiño, mapoula, caravel, etc. Entre eles, o abeto, coa area dun lapis formarase un abeto que logo dará madeira para fabricar 180.000 lapis.