Por que non usar plantas medicinais con animais?
- A finais de setembro realizouse unha formación especial sobre plantas medicinais na praza Azoka de Azpeitia. Aínda que nos últimos anos o interese, o coñecemento e o uso das plantas medicinais están a aumentar, na gandaría non é unha práctica demasiado estendida. Por iso, a asociación Biolur, que promove a agricultura ecolóxica, organizou unha sesión formativa co obxectivo de pór o primeiro punto de partida. A de Azpeitia foi unha cita para reflexionar e compartir información sobre os diferentes usos que poden ter as plantas medicinais no gando, coa asistencia da veterinaria Ane Rivas de Biolur e a experta Garbiñe Larrea.
“Un dos primeiros traballos foi detectar as necesidades en gandaría, xa que viamos que no gando, como nas persoas, a saúde está moi medicalizada e o seu monopolio depende case exclusivamente da medicación alopática da farmacia”, explica Larrea. Con todo, detectaron a falta de recursos e coñecementos para traballar outros camiños e a dificultade de atopar prácticas seguras e eficaces. Por iso comezaron a investigar e a recompilar material para preparar un pouco a sesión.
“Eu sempre traballei no ámbito das persoas, e ao principio pensei “que fago eu cos bichos de seis patas?”. Pero logo deime conta de que cando o meu irmán montaba cabalos nos deportes rurais tiñamos bastante traballo para curar aos animais, aínda que non fose veterinario”, di. Constatouse o interese dos gandeiros pola rápida ocupación das 30 prazas de formación. Nel identificáronse os problemas típicos dos animais: dores das pernas, trastornos da reprodución, dores nas ubres, debilidade tras os partos, feridas e excitantes, problemas de virus e bacterias que se multiplican…
Botiquín básico
“Na recollida de material habemos visto que en Sudamérica hai prácticas veterinarias con plantas medicinais, que aquí tamén hai veterinarios e que os que viron son válidos”, explica Larrea. O obxectivo formativo foi, xunto con outros recursos médicos, dar cabida desde o punto de vista da complementariedad. Os reunidos crearon un botiquín básico para os seus animais, que agora se probará aos poucos. “Traballamos remedios para queimaduras, feridas, ampliacións, etc. para crear un botiquín para os seus problemas cotiáns”, engadiu.
Segundo explicou o pasteiro, moitas das fórmulas que se utilizaron con frecuencia para o home tamén serven para os animais, aínda que normalmente se utilizaron para eles manteigas e similares no canto de aceite fino. “En canto ao uso interno, aquí non houbo unha boa transmisión e no sector non hai demasiados espazos de intercambio de información mutua. É necesario que vaian xurdindo e recompilando información”. Traballouse na recollida e sistematización de diferentes prácticas e remedios para coñecer e difundir o que son válidos. “Isto vai seguir, a medida que os gandeiros vaian probando, a resposta que imos recibir servirá para seguir co proceso”.
