Esta noticia nun primeiro momento parece satisfactoria, pero acendeunos todas as luces vermellas. De feito, na noticia recóllese textualmente o seguinte: “Azkarate explicou que co óxido cuproso están a facerse poucos tratamentos, xa que o número de hectáreas autorizadas e as condicións de aplicación do tratamento están limitadas –a 100 metros da terra e dos núcleos de poboación e das canles de auga–, e hai que ter en conta o tempo, “porque o tratamento se debe facer cando non chove e sopra pouco, para que o óxido non leve a auga”. Até aí é coñecida a historia, pero na noticia menciónanse varias frases máis adiante: “Ademais do cuproso, os forestalistas están a experimentar con outros produtos antihongos como aceites esenciais, extractos vexetais e abonos para a revitalización de árbores”. Isto é novo, porque até agora nin o sector nin a administración fixeron nin unha soa mención a que se empregase ningún outro produto, ademais do óxido cuproso, nesta estratexia de pago con diñeiro público.
As parcelas que se van a utilizar para a experimentación están baixo a mirada de Neiker e esperamos saber delas que e como o fixeron; será interesante saber cal foi o impacto real do óxido cuproso con este tipo de mesturas. Pero, e en terreos de propiedade privada? Quen está a controlar todo isto?
De feito, son poucas as empresas que dispoñen dos medios técnicos e materiais necesarios para realizar este tipo de tratamentos na nosa contorna, e soubemos que estas empresas están a utilizar fungicidas xenéricos e sistémicos (por exemplo, metil-tiofanato) para combater as pragas de fungos, moito máis prexudiciais para o medio ambiente que o óxido cuproso e, por tanto, para a nosa saúde.
De aí a nosa preocupación: foron estas empresas as que informaron aos propietarios dos piñeirais que están fumigando? Están recollidas nestes permisos de fumigación as cantidades dos produtos que se están utilizando e as súas doses? Quen controla o traballo destas empresas? Non estamos ante outra estafa?
Este último capítulo da película “A estratexia vasca de recuperación de bosques de coníferas”, mostra unha e outra vez a improvisación e o descoñecemento que as nosas administracións públicas e a propia asociación Baskegur representa ao sector. Pois estamos ansiosos por escoitar as respostas, é o noso dereito.
O po levantou as accións dun grupo de descoñecidos contra un monocultivo de Kutxabank no val do Urola. Neste sentido, ENBE, ENBA e GBE (Gipuzkoako Basozale Elkartea) ofreceron unha rolda de prensa. Condenaron o feito e pediron que os autores o castigasen.
Despois dun tempo e... [+]
