Xefe de Servizo e renuncia ás pancartas
En 1813, o deputado Lloret e Martí dixo: “O pobre campesiño e o simple soldado son as dúas clases máis cheas de dor e miseria no Estado. E realmente son eles os que manteñen a monarquía e os luxos dos poucos individuos que a integran”, e dá paso aos fondos benéficos. En 1900, a vida humana comezou a ter un valor monetario (xa existían precedentes en Europa no século anterior) e a mortalidade excesiva considérase como o maior sobrecusto do século XX, debido á redución dos días de traballo produtivo e ao gasto en atencións policiais e benéficas.
A nosa saúde pública non é un instrumento altruísta ao servizo da vida, senón unha maquinaria para manter eficazmente as forzas produtivas, que é o carácter que marcou a súa existencia. Os logros conseguidos/concedidos son o resultado da loita de clases e adáptase o Estado de benestar para anestesiar a loita de clases.
Todo o ocorrido no Hospital Donostia puxo de manifesto a loita dos poderes internos. Cando as xefaturas din aos poderes que renuncian ás pancartas e folgas, están a gritarse forte e claramente: “Pertencemos ao voso grupo”. Un dato importante: os xefes de servizo son os pistones do motor da saúde privada
Todo este aparello mantense cunha estrutura estrita, vertical e submisa, de forma que cando o capital teña que apertar a ganancia o camiño sexa o máis liso posible. Osakidetza non é unha excepción:
Paralelamente á implantación das OSIs (Organización Sanitaria Integrada), o foco de control, investimento e poder sitúase nos hospitais e réstase importancia á Atención Primaria, base lóxica dunha atención sanitaria de calidade. Nas OSIs establécese unha estrutura xerárquica que parte do propio Goberno Vasco (PNV-PSEE) con claros intereses privados, como mostran as portas xiratorias habituais. Desde a cúpula noméanse altos cargos para manter o control hospitalario. A nobreza está formada polos xefes de servizo, elo final da cadea de poder. Este elo ve que ten capacidade suficiente para dar prazas ás súas acólitos, aceptar as prebendas dos farmacéuticos, estreitar os traballadores... porque se alimentan da elite dun sistema estamental e cren que son intanxibles e imprescindibles. Un dato importante: os xefes de servizo son os pistones do motor da saúde privada.
Na loita pola saúde pública, comunitaria, gratuíta, universal e de calidade, os pacientes e todo o persoal deben ser o centro de decisión e actuación
Todo ocorrer no Hospital Donostia puxo de manifesto a loita dos poderes internos. Cando as xefaturas din aos poderes que renuncian ás pancartas e folgas, están a gritarse forte e claramente: “Pertencemos ao voso grupo”. Cando ven a salvo a súa cota de poder e de mercado, volverán ao seu traballo silencioso, funcional e interesado, que tamén participa no proceso de privatización. Teñen moi claro cal é o seu lugar na guerra contra os traballadores, e nós, os traballadores e os pacientes?
Na loita pola saúde pública, comunitaria, gratuíta, universal e de calidade, os pacientes e o persoal (servizo de limpeza, técnicos, facultativos, enfermeiras, auxiliares, administrativos, celadores) deben ser o centro de decisión e actuación. Para logralo, hai que intervir nas relacións sociais de produción, e é a nosa obrigación organizarnos para facer da saúde unha ferramenta real de xustiza social. E xunto coa saúde, non se poden separar desta mobilización todos aqueles factores que determinan a educación, a vivenda, o coidado e as condicións materiais de vida.
Marta Macho, médico anestesista
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non é nada fácil entender o que está a suceder en Cataluña. Con toda seguridade. Podemos dar por terminado o proceso de 2017, pero está por ver si o independentismo será capaz de iniciar un novo proceso de liberación.
Si nas eleccións o independentismo mantívose na... [+]
Levamos unhas semanas coa "serpe de verán" sobre o TAV e coa posibilidade de enlazar a "E vasca" desde Pamplona, desde Ezkio ou Vitoria.
É decepcionante ver que o noso Pobo segue dependendo de decisións interesadas e non argumentadas polos galgos e cans de caza que seguen... [+]
Os globalistas elixiron Francia, Polonia e o Reino Unido para crear un conflito aberto coa OTAN en novembro, xa que Estados Unidos está inmerso na campaña electoral para a Presidencia de novembro.
Deste xeito, a presenza de soldados de Polonia, Francia, Reino Unido e Estados... [+]
Afortunadamente, a maioría das empresas industriais comezan a entender, tras as numerosas sentenzas condenatorias, que unha pequena exposición ás fibras de amianto, sen unha protección respiratoria axeitada, é suficiente para causar unha enfermidade pulmonar grave que causa... [+]
Predicir o final de calquera cousa púxose de moda. O fin do ser humano, das ideoloxías, da comunidade, da autoridade, da filosofía, ou da democracia. Son etiquetas cargadas de sensacionalismo?
Quizá foi Francis Fukuyama quen iniciou esa moda do final. Tras o derrube do muro... [+]
O pasado 1 de agosto, unha decena de persoas da familia estivemos en Aranguren. Dous mozos de Aranzadi deron a coñecer de primeira man as escavacións e traballos que se están levando a cabo en Irulegi. Esta visita é moi recomendable, xa que recolle a dimensión do traballo... [+]
En primeiro lugar, queremos facer chegar as nosas condolencias aos familiares e amigos da muller asasinada a principios de agosto.
Os habitantes de Gaintxurizketa estamos fartos do deixamento da administración e dos responsables.
Os que vivimos no barrio estamos obrigados a... [+]
Ouvín dicir que as mellores bágoas son as que ven os aeroportos. Pero supoño que se trataba doutras bágoas o que dixo, e non como eu vin durante estas vacacións.
Durante varias horas, as bágoas dominaron o aeroporto de Munich, bágoas de indignación, bágoas de fatiga e... [+]
Teño que ir á barbaría”, pensei ao principio de curso, e non fun. Comecei co pelo longo e acabei da mesma maneira (a metade do camiño fixen un mohín cara abaixo e corteille un trocito. Ninguén se deu conta. Nin eu tampouco). Ocúltame si fáltame o xesto e, sobre todo,... [+]
Os vascos sabemos que o aparello estatal está disposto a aproveitar as forzas represivas de todas as cores e os mecanismos represivos de todas as formas, para manter a orde social dentro dun sistema baseado na dominación, aínda que para iso teñan que infrinxir unha lei... [+]
Ocórreme moitas veces: fixarme nas noticias e porme nervioso. A France revient, din. Tanto a Francia de Le Pen como a xenofobia e supremacía española, como os pallasos inchables, levántanse unha e outra vez. A merde revient. Como ouvimos, un grupo de traballadores de... [+]
Até hai pouco, a Unión Europea (UE) era un mar en calma. Todo ía ben. Todos viviamos tranquilos. Os altos mandos cumprían moi ben o seu traballo e os europeos sentiamos contentos baixo as súas ordes. De cando en vez os campesiños ían á rúa a mostrar os seus tractores,... [+]
Antes das eleccións foi un lema na fala da xente: "Temos que pór o coidado no centro", engadiu. Á marxe das expresións curiosas e incorrectas que inventan os políticos e os que teñen a condición de políticos, debo admitir que durante un tempo o tema estivo en todo o seu... [+]
Hai xa moitos anos que non sigo a competición internacional (Xogos Olímpicos, Mundiais…). A indiferenza, o cansazo, a dor… e tamén me producen un pouco de rabia. E, en consecuencia, a alternativa que me queda é non vela.
O motivo non é que non lle guste o deporte ou... [+]