Xefe de Servizo e renuncia ás pancartas
En 1813, o deputado Lloret e Martí dixo: “O pobre campesiño e o simple soldado son as dúas clases máis cheas de dor e miseria no Estado. E realmente son eles os que manteñen a monarquía e os luxos dos poucos individuos que a integran”, e dá paso aos fondos benéficos. En 1900, a vida humana comezou a ter un valor monetario (xa existían precedentes en Europa no século anterior) e a mortalidade excesiva considérase como o maior sobrecusto do século XX, debido á redución dos días de traballo produtivo e ao gasto en atencións policiais e benéficas.
A nosa saúde pública non é un instrumento altruísta ao servizo da vida, senón unha maquinaria para manter eficazmente as forzas produtivas, que é o carácter que marcou a súa existencia. Os logros conseguidos/concedidos son o resultado da loita de clases e adáptase o Estado de benestar para anestesiar a loita de clases.
Todo o ocorrido no Hospital Donostia puxo de manifesto a loita dos poderes internos. Cando as xefaturas din aos poderes que renuncian ás pancartas e folgas, están a gritarse forte e claramente: “Pertencemos ao voso grupo”. Un dato importante: os xefes de servizo son os pistones do motor da saúde privada
Todo este aparello mantense cunha estrutura estrita, vertical e submisa, de forma que cando o capital teña que apertar a ganancia o camiño sexa o máis liso posible. Osakidetza non é unha excepción:
Paralelamente á implantación das OSIs (Organización Sanitaria Integrada), o foco de control, investimento e poder sitúase nos hospitais e réstase importancia á Atención Primaria, base lóxica dunha atención sanitaria de calidade. Nas OSIs establécese unha estrutura xerárquica que parte do propio Goberno Vasco (PNV-PSEE) con claros intereses privados, como mostran as portas xiratorias habituais. Desde a cúpula noméanse altos cargos para manter o control hospitalario. A nobreza está formada polos xefes de servizo, elo final da cadea de poder. Este elo ve que ten capacidade suficiente para dar prazas ás súas acólitos, aceptar as prebendas dos farmacéuticos, estreitar os traballadores... porque se alimentan da elite dun sistema estamental e cren que son intanxibles e imprescindibles. Un dato importante: os xefes de servizo son os pistones do motor da saúde privada.
Na loita pola saúde pública, comunitaria, gratuíta, universal e de calidade, os pacientes e todo o persoal deben ser o centro de decisión e actuación
Todo ocorrer no Hospital Donostia puxo de manifesto a loita dos poderes internos. Cando as xefaturas din aos poderes que renuncian ás pancartas e folgas, están a gritarse forte e claramente: “Pertencemos ao voso grupo”. Cando ven a salvo a súa cota de poder e de mercado, volverán ao seu traballo silencioso, funcional e interesado, que tamén participa no proceso de privatización. Teñen moi claro cal é o seu lugar na guerra contra os traballadores, e nós, os traballadores e os pacientes?
Na loita pola saúde pública, comunitaria, gratuíta, universal e de calidade, os pacientes e o persoal (servizo de limpeza, técnicos, facultativos, enfermeiras, auxiliares, administrativos, celadores) deben ser o centro de decisión e actuación. Para logralo, hai que intervir nas relacións sociais de produción, e é a nosa obrigación organizarnos para facer da saúde unha ferramenta real de xustiza social. E xunto coa saúde, non se poden separar desta mobilización todos aqueles factores que determinan a educación, a vivenda, o coidado e as condicións materiais de vida.
Marta Macho, médico anestesista
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]
Durante toda unha semana falamos sobre o libro As aventuras de Pinocho de Collodi, na aula da universidade, con profesorado de Educación Infantil e Primaria. A nosa referencia principal foi a bonita edición que Galtzagorri publicou en 2011, que incluía o preámbulo, con 171... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]
A supervivencia do eúscaro non é o único problema que os vascos xogamos na partida política, pero si, como elemento máis característico da euskaldunización, o que máis reflicte a nosa situación. Mostra moi ben o que non aparece tanto noutros ámbitos. En primeiro lugar,... [+]
En Sociología da Educación existe unha pregunta clásica: para que existe o sistema educativo nunha sociedade? As respostas á pregunta son numerosas e cambian segundo a época. Pero entre eles cabe destacar que a escola ten como obxectivo principal a creación de futuros... [+]