Poucos pasan toda a vida no mesmo traballo. O que era habitual na época dos nosos pais, hoxe en día é absolutamente inusual. Ao parecer, os mozos da xeración millennial non pasarán de cinco anos no mesmo posto de traballo e o prazo reducirase moito máis entre as xeracións Z e Alfa.

Eu tamén, tras un longo ciclo de 25 anos que non é o habitual no mercado laboral actual, estou inmerso nun proceso de cambio de traballo. Tomar unha decisión non foi fácil. Foi ben reflexionado, o que dificultou a miña total vinculación e aliñación co proxecto. En xeral non é ouro, pero, en xeral, foi un traballo agradable, cheo de retos, que me permitiu experimentar e pór en marcha moitos proxectos, nun bo equipo e nun bo ambiente de traballo, coa posibilidade de explorar colaboracións, cunhas condicións de traballo adecuadas, desde o eúscaro e en eúscaro… Tivo moitas vantaxes, pero tamén me custou o camiñar. Por iso, neste caso, a necesidade de cambio e desconexión prevaleceu sobre o resto das partes.

Deixarei o traballo e, con todo, non teño un traballo asociado, non teño plan B. Isto, por suposto, xérame inquietude, hai que xestionar a incerteza e non é fácil para quen estamos afeitos predicir posibles pasos. Deixar un traballo sen ter outro certificado é un paso importante que esixe valentía, paciencia e planificación responsable. Convén estar preparados para os retos que poidan xurdir e ter unha mentalidade proactiva na procura dunha nova oportunidade laboral.

Estou a reflexionar que lle vou a pedir á seguinte oportunidade laboral… En que sectores quero traballar? En cal non? Que tipo de traballo gustaríame? A aceptación da oferta require que o proxecto sexa atractivo, que me permita desenvolvelo, que se sume á cultura da organización e que as condicións de traballo sexan as axeitadas… O salario debe ser atractivo e a posibilidade de conciliación, a posibilidade de teletrabajo e a garantía dun ambiente agradable tamén influirán na decisión.

Nesta ecuación hai outra variable que inflúe no meu proceso de reflexión e decisión e espero que tamén afecte as xeracións novas que formamos en eúscaro. Na miña traxectoria profesional até agora o eúscaro foi a lingua principal de traballo e gustaríame que seguise sendo así. De feito, o eúscaro é tamén a clave para atraer talento e influír na satisfacción das persoas, e un factor para que as empresas sexan máis atractivas e competitivas. Así o din, polo menos, as empresas que tamén xestionan o eúscaro. Moitas organizacións miden de forma diferente a satisfacción dos seus traballadores e os factores que inflúen nela. Nestas medicións tense en conta a posibilidade de traballar en eúscaro, ou a incidencia da falta de oportunidades nos traballadores? Naqueles sectores nos que parece que hai dificultades para atraer e manter persoal axeitado, habería que telo en conta.

Rober Gutiérrez, director da Asociación Bai Euskarari