Dez traballa a perfumaría etnobotánica: “Chamamos perfumaría etnobotánica á extracción tradicional de aromas como sempre se fixo. Faise coas plantas de sempre e está intimamente ligado á cultura dun pobo”, explica. Dez extrae os aromas mediante destilación, maceración ou tintura e utilízaos en diferentes produtos, como perfumes personalizados, incensos e brumas. “No caso dos perfumes personalizados, a xente tráeme algún perfume que lle gusta, pero queren algo máis natural, feito con plantas autóctonas… tentamos conseguir algo parecido, xuntos”, di.
En cada época do ano as plantas colléitanse nos bosques da zona, dando lugar a aromas que funcionan como base. “O ano pasado fixen unha base co tomiño e o romeu, outra co aroma do viño quente do país, castañas asadas…”. O alavés trata de recoller os cheiros que lle rodean no seu día a día, e en ocasións a idea de crear un novo cheiro parte dos festexos culturais. “Na festa de Mañen que se celebra nestas zonas quéimase o lavanda todos os anos. Pois hai unhas semanas creei un perfume baseado neste costume: tomei o lavanda, métao en aceite de oliva autóctono e engado outros aromas a partir dese aroma de lavanda”, explica o proceso.
En perfumaría industrial apenas utilizan plantas nos perfumes. “É verdade que cos perfumes industriais afixémonos a cheiros moi intensos, que cheiran menos e non deixan liñas deste tipo”, di a artesá. Con todo, os aromas naturais, xunto co cheiro das plantas, tamén recollen as súas propiedades e cada unha delas inflúe de forma diferente. “No caso do romeu, por exemplo, ten propiedades para a memoria e para espertar, para o que o propio cheiro axuda”, engade.
En Laguardia, Dez montou o seu pequeno taller na adega da súa casa, onde ademais de crear os seus propios perfumes, ofrece formación e talleres, cada vez máis interesados na actividade. O perfumista explicounos que o instrumental é bastante sinxelo: lume, alcol, botes, un pequeno arame de cobre… “Máis que maquinaria, hai que ter paciencia nesta actividade”, di. “Ademais, nunha pequena perfumaría como o nosa non pódese traballar con grandes cantidades, xa que en cada época van cambiando as plantas e, por tanto, tamén os aromas que xeramos”, conclúe.
Gipuzkoako hamaika txokotatik gerturatutako hamarka lagun elkartu ziren otsailaren 23an Amillubiko lehen auzo(p)lanera. Biolur elkarteak bultzatutako proiektu kolektiboa da Amillubi, agroekologian sakontzeko eta Gipuzkoako etorkizuneko elikadura erronkei heltzeko asmoz Zestoako... [+]
Emakume bakoitzaren errelatotik abiatuta, lurrari eta elikadurari buruzko jakituria kolektibizatu eta sukaldeko iruditegia irauli nahi ditu Ziminttere proiektuak, mahai baten bueltan, sukaldean bertan eta elikagaiak eskutan darabiltzaten bitartean.