Nin os paros, nin as folgas, nin as manifestacións móvense nin os dirixentes das patronais públicas nin os privados. Aí temos o caso das traballadoras das residencias de Bizkaia e Gipuzkoa, do metal de Bizkaia ou doutras empresas.

Agora é a quenda dos profesores de educación concertada da CAV, e si non se pon remedio, comezarán outra folga dun mes entre o 7 de novembro e o 5 de decembro. A convocatoria afectará a 100.000 estudantes e 9.000 traballadores, segundo informou o Departamento vasco de Educación. Varias asociacións de nais e pais e o goberno de Lakua deron xa todas as alarmas na zona. Aseguran que os únicos afectados por este conflito serán os seus fillos, que “os utilizan como reféns para presionar aos centros educativos e como moeda de cambio”.

Os pais e nais non deberían esquecer que nos dous últimos cursos leváronse a cabo 27 xornadas de folga, 24 delas en maio do curso pasado, a favor dun convenio que non foi renovado durante dez anos. Dez anos. E a patronal privada e o Goberno Vasco nin se moveron para chegar a un acordo no proceso de negociación dos meses. Esa patronal e o Departamento de Educación do Goberno Vasco son os que teñen aos seus fillos como reféns e moedas de troco. Outra folga é marchitar a negociación para que os traballadores deixen de lado as súas reivindicacións.

Segundo o Goberno Vasco, a convocatoria da OPE é unha convocatoria desproporcionada. Pero realmente fóra de lugar está o propio goberno, porque é moi inxusto que quen ten que ser promotor do diálogo estea sempre de acordo coa patronal.