Vellez
- Aínda que é universal que co envellecemento prodúzanse cambios fisiolóxicos, emocionais e psicolóxicos, non hai formas materiais, sociais e persoais de aterralos. A miúdo a vellez declínase en singular, pero a dispoñibilidade de cada un aos servizos de alimentación, enerxía, auga, educación ou saúde marca as condicións da vellez, así como a residencia no medio rural ou na cidade popular, a existencia dunha tradicional rede de familiarización que pode ofrecer a elección do modelo heteropatriarcal ou a realidade da diversidade de corpos, entre outras.
O modelo hexemónico sitúa a mocidade e a madurez nunha cinta de transporte productivista en continua marcha, a un ritmo vertixinoso e con moldes concretos de éxito. Co fin de dar unha solución inclusiva e elegante ao envellecemento demográfico que se pode situar fóra da cinta de transporte, realízase unha brillante reivindicación do envellecemento activo, vestido de envellecemento autónomo, saudable, creativo e acompañante. Pero a vellez homogeinizadora reproduce a lóxica da cinta de transporte, un hayedo para a ideoloxía neoliberal alimentado co Silver economy ou os coidados intergeneracionales non remunerados a cuestionar.
O capitalismo verde e dixital que se está recolocando na actual crise ecosocial determina a dirección das condicións de vida que pasan polo mercado na vellez, con recomendacións e eslóganes que máis responden á enfermidade do coidado coa dixitalización e a esa silver economy: receitas contra engurras e gravidade muscular, viaxes imprescindibles a espazos naturais, lugares paradisíacos de residencia privada (desconectados da túa comunidade), consumo de artefactos do último modelo…
Pero a vellez ten outras mil caras: a memoria non romántica en defensa dos seus dereitos, as Oneka que reivindican as necesidades actuais; as discusións populares que están a construír unha axenda feminista propia ao redor da morte digna; as propostas de vivenda comunitaria para vivir a vellez; as voces cada vez máis numerosas para interpelar os tabús de corpos e formas de vida… As pensións, os fardeles, os medos, a ruptura, a creatividade, o ánimo, o ánimo, o ánimo, o ánimo, a alegría, o fracaso, o ánimo, a alegría, o abismo, o ánimo, o abismo, o abismo, a alegría, o abismo, o abismo, o fracaso
Se consideramos a vellez como un camiño que configura o día a día, aínda que sentimos encarnados máis ou menos preto, que enfoca o ecofeminismo? Aflorar os efectos concretos da crise ecosocial na vellez: o cambio climático, a perda de biodiversidade, a escaseza de auga, a contaminación da terra, o despoboamento do medio rural, as migracións forzadas, o réxime de vixilancia… Aínda que a análise e o baleiro de datos (interesado) é importante, sábese que a falta de alimentación sa, os episodios meteorolóxicos extremos, as pragas, a pobreza enerxética, o encarecemento da vida, os maiores impactos sobre as persoas descoñecidas e as lesións da saúde*.
As politizaciones das experiencias vitais das mulleres sérvennos para visibilizar os privilexios e as violencias e as desigualdades, abrir as liberdades para sacar ás bestas internas da idade e para facer realidade a axencia que queremos construír a vellez ecofeministas.
Xunto co racismo, o machismo, o clasismo, e outro once, poderiamos situar tamén o ancialismo, a frivolidade. Aínda que a exclusión que se pode tolerar en función da idade é posible para todos, cando se cruza con outro tipo de discriminación, a realidade pódese endurecer... [+]
Para algúns, a tecnoloxía é o único e ás veces existe. Pero supondo que a tecnoloxía vai solucionar todos os problemas da vida, creo que estamos a enfocar a diferentes escenarios non beneficiosos para a sociedade.
Hai moitas maneiras de facer as cousas no mundo, si non... [+]
Non todos chegamos a gozar da xubilación e ten unha difícil solución, non quere acabar nova e acumula tantas idades, e entón, xa está? Si é así, non só a un mesmo, senón tamén a Imserso e aos que buscan negocio.
A través da perfecta comprensión da situación... [+]
A vida e a práctica da historia para recibila non son liñas rectas. Quizá haxa que pasar moito tempo para entender ben o que estamos a vivir. Hoxe, a maioría dos nenos que nos rodean non coñeceron un mundo sen pantalla. Ao mesmo tempo, aínda que todos temos pantallas nun... [+]
Os días pasan cada vez máis rápido e as noites veñen cada vez máis temperás.
Máis aló, o que non é nada consciente da nosa frenética carreira, da necesidade de chegar a máis. Cada un non ten un sentido estrito, inmaturo, fronte ao calendario bronceado, que non se... [+]