Por décimo terceira vez, volve o Festival de Cine Alternativo de San Sebastián. Do 17 ao 26 de setembro levarán a cabo seis proxeccións en diferentes puntos da cidade, nas que se poderán ver documentais e películas sobre temas sociais e de todo tipo: o papel das mulleres no conflito laboral do estaleiro Euskalduna, a loita antinuclear en Euskal Herria, a censura política no Estado español, a corrente feminista do movemento punk, o surf e o respecto ao medio ambiente... Na mesma liña que en edicións anteriores, seleccionaron temas que convidan á reflexión, sendo un dos obxectivos do festival impulsar a reflexión crítica.

Do mesmo xeito que o ano pasado, os organizadores víronse obrigados a atopar formas de sacar adiante o festival nun contexto marcado pola pandemia, e en lugar de permitir que a situación limite a súa actividade, optaron pola vía da innovación: "Nestes tempos nos que nos queren sós e illados", en colaboración con diferentes axentes, todas as actuacións realizaranse na rúa, desprazándonos barrio a barrio e de forma gratuíta. A terraza de Txantxarreka, o frontón de Sagües, a terraza do Letaman, Gladys Enea e a praza da Trindade serán os espazos de cine. A aposta por sacar o cine á rúa coñécese como "un punto de inflexión", "unha formulación que abre grandes posibilidades para os próximos anos".

Os organizadores adiantaron que algunhas das proxeccións serán "especiais", entre as que se atopan as de Gladys do Cuberto sobre Non, grazas! O documental A xanela de Gladys e o documental Africa en Cinecicleta. A segunda poderase ver na praza da Trindade, e ademais do contido do documental, tamén será especial a forma de proxectalo: a actuación realizarase mediante pedais de bicicleta.

Crítica ao Festival de San Sebastián

Ademais de dar a coñecer o programa do festival, a organización quixo facer unha mención especial ao Festival de San Sebastián. Critican que o Festival de San Sebastián - "e por tanto o Concello de Donostia-San Sebastián, a Deputación de Gipuzkoa, o Goberno Vasco e o Ministerio de Cultura de España- decidan outorgar o premio á actriz Johnny Deep, denunciada por violencia machista, así como as declaracións do director do Festival, José Luís Rebordinos, tras criticar esta decisión: "En lugar de pedir perdón e cuestionar a súa decisión, expresou a súa virilidade e a súa convicción de que 'a función dun festival de cine non é xulgar as condutas dos membros da industria''. Tal e como sinalou o colectivo de cineastas españois cima, 'deixa o festival e a súa dirección nun lugar moi malo e traslada á sociedade unha terrible mensaxe: si es boa actriz, non importa si fixeches malos tratos'. É unha mágoa.