Durante os días que estivemos no val, tivemos a oportunidade de charlar con varias persoas do movemento, participamos en varias iniciativas e coñecemos o espazo “presidio dei mulini”. Este posto de “presidio” ou de vixilancia foi ocupado por militantes contrarios ao TAV coa aprobación do dono desde o 11 de xuño, cando se iniciaron as obras tras o confinamento. Para protexer a entrada dun túnel auxiliar da rede ferroviaria, atópase dentro da zona vermella ocupada polo Estado, “presidio dei mulini”. Despois de tantos anos e como consecuencia da loita dos habitantes da zona, este túnel é, no que respecta a Italia, a única zona en obras. Ser unha zona vermella significa que a entrada está prohibida. Só os que teñen algunha propiedade dentro do recinto teñen permiso para entrar, e, con todo, teñen que pasar os controis da Policía e do Exército. O gasto de recursos persoais e económicos que o Estado destina a este fin rolda os 90.000 euros ao día. “Presidio dei mulini” son uns antigos muíños de propiedade privada, polo que, de momento, a Policía non desaloxou á xente.

O proxecto de construción dunha liña de alta velocidade no val comezou na década de 1990. Desde entón, os habitantes do val e da próxima cidade de Turín organizáronse en torno ao movemento NON TAV para protestar polos prexuízos que este proxecto carrexaría. De levarse a cabo o proxecto, os danos serían cuantiosos. Estes recóllense nun extenso documento elaborado pola asociación Prol Natura Torino, con 150 razóns para oporse a esta infraestrutura. Este informe enumera os impactos sobre o medio ambiente, sobre a saúde das persoas, económicos e sociais, e desmonta a idea do progreso que nos venden co TAV. Ademais, hai que ter en conta que, na actualidade, xa está en funcionamento unha rede ferroviaria de transporte de persoas e mercadorías entre Turín e Lyon.

O movemento NON TAV é heteroxéneo, formado por miles de persoas do val de Susa e preto de Turín. Ademais, conta co apoio e a participación da maioría dos concellos do val. Á hora de organizar actividades e iniciativas, divídense en grupos de afinidades ideolóxicas: católicos, anarquistas e autónomos; estes últimos teñen ideoloxía comunista e teñen como centro de referencia o Gaztetxe de Turín Askatasuna. Esa pluralidade, a capacidade de organizar mobilizacións importantes e os acordos sobre as accións que realizan, danlle forza ao movemento e permitiulle manterse durante tantos anos.

"As sabotaxes son accións de resistencia pacífica"

En canto ás actividades que realizan, teñen un acordo entre todos os grupos: non prexudicar a integridade física das persoas. Neste contexto, varios militantes subliñaron que para o movemento NON TAV "as sabotaxes contra as obras son accións de resistencia pacífica". Un membro do movemento dicíanos que as manifestacións significan un sentimento contrario ás obras e que son necesarias, pero que a confrontación física tamén é necesaria para parar as obras. Na mesma liña, Emilio Scaldo, de 65 anos e detido no seu domicilio, lembrounos as declaracións dun ministro italiano: "Vós seguide manifestando, porque nós seguiremos as obras."

Aínda que este verán non se celebrou o Alta Felicita polas medidas tomadas como consecuencia da COVID-19, foi un dos máis axitados dos últimos anos, con mobilizacións, actos, iniciativas e actividades practicamente a diario. A ocupación de “Presidio dei mulini” e as accións que se levaron a cabo ao redor diso, atraeron ás novas xeracións na loita contra o TAV. Ademais, Emilio Scalzo e Nicoletta Dosato, histórico militante do movemento de 73 anos que respecta e coñece a personalidades do movemento, foron o acicate das mobilizacións en contra dos encarceramentos no fogar.

A loita está máis viva que nunca e desde o movemento contra o TAV en Euskal Herria mirámola con respecto e admiración. Esperamos poder volver o ano que vén e seguir aprendendo dunha loita exemplar que está a lograr parar un proxecto con empresas e intereses tan poderosos atrás.

* Iñigo Leza é membro do grupo AHTrik ez Lautada