Nos últimos anos estamos inmersos nunha situación de inestabilidade: crise económica, xestión autoritaria da pandemia, guerras, subida de prezos... Co paso do tempo, o modelo de vida baseado no autoritarismo e a pobreza esténdese polos países occidentais e as condicións de vida de miles de traballadores están a deteriorarse. Con todo, as autoridades e os principais medios de comunicación de masas están a ocultar o que está na base de todo iso: o ataque dos banqueiros e dos grandes empresarios. A crise parece ser un acontecemento neutral que todos padecemos, pero a realidade é totalmente distinta: mentres os grandes empresarios e os banqueiros están a facer negocio, as condicións de vida dos traballadores están en declive.

Calquera diría que é hora de afrontar esta situación, pero as cousas non son tan simples. Porque o goberno da coalición española quere vender a idea que está a traballar a favor dos cidadáns humildes, e que non se pode negar. Porque, aínda que todo o mundo recoñece que a situación é grave, a idea que está a facer o goberno de todo o que está na súa man está estendida na sociedade: "Polo menos o goberno está a dar axudas, aínda que sexan pequenas", "é moito mellor que gobernar ás dereitas o que temos agora", etcétera.

En definitiva, a mensaxe que agora mesmo pretende difundir "os gobernos máis progresistas de todos os tempos" é que, por encima de todo, este goberno é un goberno de cidadáns humildes e obreiros que está a facer o "escudo social" deses que peor o estamos pasando. E que, ao mesmo tempo, a solución a esta situación require un pacto nacional entre empresarios e traballadores.

Pero estas medidas gobernamentais son pouco pan e fraude para os traballadores. Aínda que din o contrario, en todo momento o goberno prioriza os intereses dos grandes empresarios. Como se pode entender si non se establece un límite do 2% no prezo dos alugueres, cando nos últimos anos produciuse un incremento medio do 41%? Como se pode entender que algúns alimentos baixen o IVE cando a cesta da compra aumentou un 14%? O mesmo con outras medidas: o prezo dos carburantes encareceuse un 50% nos últimos anos e as axudas de 20 céntimos por litro, que xa foron retiradas, paralizaron os desafiuzamentos e en 2022 houbo polo menos 21.888 desafiuzamentos… Estas medidas non paralizan o empobrecimiento dos traballadores nin afectan os beneficios empresariais. Nos últimos meses vimos como se incrementan os beneficios de Mercadona, Iberdrola, fondos de voitre, bancos, etc.

Coma se fose pouco, o "goberno máis progresista de todos os tempos" ampliou os medios para reprimir a protesta, endurecendo o delito de desorde pública e incrementando os orzamentos policiais.

Neste contexto, é necesario mobilizarse fóra do sistema parlamentario e expresar a súa oposición a nivel de rúa. E é que os políticos profesionais crean un bloqueo político, é dicir, bloquean as posibilidades de transformar radicalmente o empobrecimiento que vivimos: por unha banda, porque, aínda que a crise xera descontento social, teñen medios para canalizalo (medios de comunicación, estruturas estatais, financiamento...) e por outro, porque en todo momento priman os intereses dos grandes empresarios. Porque dependen, entre outras cousas, das ordes da Unión Europea e do capital internacional.

Así, entre os traballadores predominan a desmovilización, a falta de esperanza en cambiar as cousas, a falta de ilusión na loita e a desadhesión. Por iso debemos saír á rúa e, ao mesmo tempo que mostramos a oposición ás autoridades, temos que estender a esperanza e a paixón pola loita entre os traballadores. Iso é o que buscan as manifestacións que imos realizar o 28 de xaneiro: imos dicir claramente que nun Estado liderado por grandes empresarios e políticos profesionais non se pode cambiar radicalmente a situación, senón que necesitamos unha alternativa independente dos traballadores, que teña como obxectivo o Estado Socialista dos traballadores.

É o momento de estender a unidade e a paixón pola loita entre parados, novas, estudantes, traballadores diferentes, inmigrantes, mulleres traballadoras..., non de tragar fraudes gobernamentais e esperar un pacto empresarial. En lugar de esperar un mellor goberno dos grandes empresarios, é hora de saír á rúa e organizarnos cos nosos defensores.

Ante o ataque de empresarios e autoridades, os mozos traballadores á loita.

Naroa Aranburu Barandiaran, Nova Coordinadora Socialista