Os sindicatos abertzales han enviado senllas cartas aos lehendakaris da CAV e Navarra, Iñigo Urkullu e María Chivite, para que expoñan as súas razóns, respectivamente. Mentres Chivite acepta a cita cos sindicatos, Iñigo Urkullu rexeitou a convocatoria, ao considerar que se trata dunha folga "absolutamente desproporcionada".

Urkullu terá motivos para rexeitalo. Non é casualidade, con todo, que non haxa unha toma de contacto cos sindicatos. Xa é a habitual. O seu antisindicalismo abertzale forma parte do ADN, mentres que case todas as semanas vémolo da man da patronal e das súas empresas. Nesta ocasión, con todo, podía aproveitar a convocatoria de folga para discutir cos sindicatos as súas razóns. Porque, ademais, non é só Urkullu o que rexeita esta folga. Hai outros sindicatos e movementos sociais que o pensan así, e parte do movemento de pensionistas non o ve axeitado. É verdade que no contexto sociopolítico no que se fixo a convocatoria, esa folga pode ser moi discutida e está a ser debatida.

Urkullu non tivo olfacto e perdeu moitas oportunidades de cambiar a súa relación co sindicalismo abertzale. Unha vez máis, demostra que é o presidente da patronal. Non parece estar tan convencido das razóns contra a folga, que quizá podería chegar a un replanteamiento sindical con eles. Ou quizais os sindicatos convencíanlle e levaríanlle á folga? Urkullu, aprender de Chivite. Pode pensar como vostede, pero el reúnese cos sindicatos.