Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Raíña das augas rápidas

  • Un regato flúe entre rocas e rocas. Pequenos saltos de auga, rápidos e charcos mestúranse ao longo da canle. A auga está fría, pero así lle gusta ao tritón pirenaico. De feito, este pequeno anfibio, afeito nadar contra a corrente, non elixe ningún lugar no que vivir. Necesita condicións especiais, e quizá sexa iso o que fai especial á especie. O tritón pirenaico é de cor parda, liso e de pel lacada. Ao principio, esteticamente non é moi bonito, pero unha vez visto non poderás esquecer o momento. Porque atopar un animal en todo o mundo só ao redor dos Pireneos non é algo cotián.
Argazkia: Iñaki Sanz-Azkue.

02 de setembro de 2024 - 07:22
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.
Tritón pirenaico (Calotriton asper)

GRUPO: Vertebrado/Anfibio.

TALLA: 10-15 cm con cola incluída.

ONDE VIVE? Nos arroios rochosos, fríos e rápidos.

Que come? Pequenos invertebrados dos arroios.

NIVEL DE PROTECCIÓN Declarada de especial interese. Protexido na CAPV e en Europa.

O Tritón Pirenaico, que se sitúa ao redor dos 400 metros de altura, caracterízase por regatas de até 2.500 metros de altura. Pero non todos! Ben oxigenados, limpos e con temperaturas máximas de 15°C durante todo o ano. Por iso, é afeccionado aos arroios da parte alta do Pirineo, aínda que tamén se atopou a baixa altura nalgúns arroios do País Vasco. No País Vasco ten a súa distribución no nordés: Norte e Navarra. En Gipuzkoa só atopouse nun val de Leitzaran.

O tritón pirenaico ten a cabeza esmagada, xa que lle gusta esconderse debaixo das pedras e así manterá a corrente que baixa pola montaña. Por iso, gústanlle os arroios formados por rocas de moitas pedras ou con pedras que están cheas de gretas. Pouco sedimentables. Alí tamén atopará pequenos macroinvertebrados dos arroios. A súa comida.

Con estas necesidades, non é de estrañar que o tritón sexa considerado como o indicador dos arroios limpos. Tamén é un coñecemento moi arraigado na zona de Aragón e de aí o seu nome en aragonés: Guardafuens (garda dos arroios).

É un anfibio, con catro patas e cola. Cola grosa. Os machos utilízano sobre todo para poder nadar nas augas rápidas, pero ao mesmo tempo usan a mesma cola para soster á femia na cuberta.

Pero tamén ten inimigos, tritones pirenaicos. Troita, por exemplo. Por iso, nalgúns ríos e arroios nos que o tritón desapareceu, as troitas liberadas polo home fanse responsables diso. Tamén nun recente estudo realizado pola Sociedade de Ciencias Aranzadi no municipio de Goizueta observouse a ausencia de troitas na maior parte dos ríos atopados no Pirineo, aínda que en moi poucos puntos observouse a presenza de ambos.

No contexto do cambio climático, o tritón pirenaico pode ser unha especie interesante para a investigación. De feito, seguramente serán moitas as poboacións das alturas máis baixas do País Vasco as que se verán afectadas por iso, polo que o seu seguimento pode ser interesante para a ciencia. Ou quen sabe si, estando no límite da súa distribución, non serán os de Euskal Herria os que xeneticamente teñan máis predisposición para facer fronte a temperaturas máis cálidas.

A pesar de todo, esta pequena especie demóstranos, unha vez máis, que as investigacións de moitos animais que se nos fan invisibles pódennos axudar a buscar respostas sobre problemas globais. Porque non coñecer aos homes non significa que esta especie non teña importancia.


Interésache pola canle: A ze fauna!
Zata arrunta
Ahuntzak gustuko omen dituen gautxoria

Katalanen ustetan artzainak engainatzen omen ditu hegazti honek: “enganyapastors”. Espainiar eta latindarrek, aldiz, ahuntzari esnea kentzen diola diote, hortik datorkio hain zuzen ere izen zientifikoan (Caprimulgus europaeus) islatzen den caprimulgus (capra... [+]


Engainuaren eredu

Leihatila honetan behin baino gehiagotan azaldu ditugu Ama Naturaren engainuak bere izakiak babestearren. Batzuetan, erle edo liztor itxura zuten euliak ekarri ditugu, beste batzuetan inongo arriskurik ez duten arrisku-kolorazioko intsektuak ere bai (kolorazio aposematikoa... [+]


2025-02-24 | Iñaki Sanz-Azkue
Apo pikart europarra
Gaueko kantari bakartia

Nekazal eremu lehor baten erdian ageri da putzua. Txikia da tamainaz, eta ez oso sakona. Egunak dira euririk egiten ez duela, baina oasi txiki honek oraindik ere aurretik bildutako urari eusten dio. Gauak eremua irentsi du eta isiltasunaren erdian kantu bakarti bat entzun da... [+]


2025-02-17 | Nagore Zaldua
Furia, soñador de sangue azul?
Hábil, enxeñoso e fugitivo; o polbo común, aínda que o seu nome non o indique, ten destrezas extraordinarias. Este molusco cefalopodo carnívoro sorpréndenos cos seus peculiares características e capacidades. É o máis intelixente de todos os invertebrados, entre outros.

2025-02-10 | Irati Diez Virto
Desde a era do xeo, o endemismo cambaléase
Durante a última glaciación os mamuts, os osos das covas, os bisontes e mesmo os hienas pisaban o territorio de Euskal Herria. Estes animais de neve perenne e fría desapareceron xunto ás condicións glaciais. Pero do mesmo xeito que os pequenos mamíferos sobreviviron na... [+]

Voitre leonado
Limpadora de natureza
Esta ave, tan coñecida entre nós, é un gran corrupto que non lle deu fama. Algúns o chaman aguia, voitre, futre, hatxarrano ou mirusai; o nome oficial é sai arre (Gyps fulvus).

Cazador poderoso de aspecto débil
Os insectos máis grandes que actualmente viven no planeta Terra poden ter un tamaño aproximado de 30 cm, aproximadamente unha sexta parte dun ser humano. Entre eles atópanse as bolboretas e os xigantes sits ou os escaravellos gordos. Como observar a unha criatura de apenas... [+]

2025-01-20 | Iñaki Sanz-Azkue
Unha ra que ama o frío
As follas das árbores caeron e o solo do bosque está cuberto. Con todo, entre a terra e as follas vermellas prodúcese unha fina capa que recibe pouca atención, pero que pode ter gran importancia para a supervivencia de moitas especies. Mantén a humidade, atrae aos bichos e... [+]

Bagera, nós tamén, sempre contentos... as angulas non tanto.
Cando fai 180 millóns de anos o continente de Pangea se desmembró, a anguía aprendera a atravesar o mar de Thetis. Desde entón os continentes foron movéndose e diferenciando as especies de anguía. Entre as 20 especies de anguía que se distinguiron do seu antepasado... [+]

2025-01-06 | Nagore Zaldua
Calma cantábrica
Obras de arte da advertencia
Coloridos, brillantes, de formas tan estrañas como belas, os nudibranquios parecen ser seres chegados doutro planeta. Estas criaturas espidas do fondo mariño visten as vivas cores das cristas da década de 1980 e a moda arquitectónica dos grandes nomes da costura parisiense.

2024-12-23 | Irati Diez Virto
Non son un rato, nin un topo; son un rateador
Ao ouvir a palabra mamífero, a miúdo os primeiros representantes que se nos veñen á cabeza son os de maior tamaño: o oso, o lobo, o cervo… Ás veces os primeiros en aparecer son o gato domesticado ou o can, ou leóns afastados e elefantes. A espectacularidade adoita... [+]

Ouro na cabeza, a maioría na acuicultura
Hai varias especies que parecen forzadas a permanecer sempre nas pescaderías. Un peixe entre eles ten un resplandor especial, porque nos mira cunha coroa de ouro: douradas (tamén en castelán, obedecendo á mesma característica, dourada). Xunto a eles hai un lote que parecen... [+]

Cazador forestal
É de noite. A luz da lúa pasa a través das poucas follas que quedan nas árbores. O silencio é absoluto. Os paxaros dormen entre a maleza, protexidos, durmidos. Pero de súpeto algo golpeou o estómago. A maioría dos paxaros asustáronse, pero quedáronse xeados, en... [+]

Meñique de escudo xaspeado
Turista non convidado
Foi vista por primeira vez en 2016 nos Países Cataláns. Dous anos despois, en 2018, os entomólogos Xanti Pagola e Imanol Zabalegui deron a coñecer a súa presenza en Gipuzkoa. E tamén nomealo en eúscaro! Pasaron uns anos e non vou dicir que nos afixemos a velos entre nós,... [+]

2024-11-25 | Iñaki Sanz-Azkue
Unha lagartija “onde non hai nada”
Ultimamente fálase moito do bosque. A miúdo escoitarás sobre a recuperación dos bosques, a creación de bosques e a extensión do bosque. E pode ser unha boa acción, sen dúbida, porque o seu valor como ecosistema é alto. Pero, nesa atención e forza que lle prestamos ao... [+]

Eguneraketa berriak daude