Deter a guerra de Ucraína
Iso é o que máis xente quere. Porque centos de miles de persoas morren en Ucraína. Pero como quedar? Que hai que ofrecer a cada parte para que non retome a guerra? Os cidadáns queremos elevar a voz, pero que reivindicar? Segundo os principais medios de comunicación locais, Rusia debe saír de Ucraína e abandonar as terras que invadiu durante este longo ano. Xa está. Posteriormente esixiráselle o pago dos danos, que asuma os gastos de reconstrución de infraestruturas, xuízo sumarisimo a Putin, etc.
Pero, iso é o que temos que reivindicar os cidadáns? Esa formulación é serio? Paréceme que ten dous erros graves inmediatamente. O primeiro, que Rusia non vai aceptar de ningunha maneira, polo que a proposta non serve para terminar a guerra. En segundo lugar, a proposta non ten en conta as razóns que motivaron a guerra, polo que non serve para solucionar o problema. Sexamos prácticos e profundemos na evolución histórica dos últimos anos para poder atopar unha proposta útil.
Sen ir moi lonxe, como cando Lenin creou a república soviética de Ucraína, imos até 1990. Ese mesmo ano Gorbatxov (SESB) e G.Bush Jr. Os presidentes (EEUU) acordaron que o primeiro anularía o Tratado de Varsovia e que a OTAN non se estendería cara ao leste. A Unión Soviética foi abolida en 1991. Pero EE.UU., en lugar de cumprir a súa palabra, elaboraron un plan para estender a OTAN ao Leste. En 2008 Bush impulsou a entrada de Ucraína na OTAN no cume de Bucarest. As autoridades rusas reafirmaron que o exército da OTAN non tiña ningunha intención nas fronteiras de Ucraína. Nas valoracións de Alemaña e Francia púidose ouvir “non é necesario agora provocar a Rusia”. Para os europeos occidentais tamén era unha provocación clara.
En 2014 o presidente electo Janukovich foi destituído por un golpe de estado. Nas eleccións o seu punto central foi a neutralidade de Ucraína. Vitoria Nuland, hoxe Subsecretaria de Estado de EE UU e membro desa Secretaría naquela época, apoiou ás golpistas armadas na praza Maidan. Os habitantes de Donbass foron perseguidos con armas polo goberno columpista.
En 2015 asinouse o convenio de paz de Minsk. Alí asegurábase un marco autónomo ás dúas repúblicas de Donbass. Pero, a pesar do apoio da Organización das Nacións Unidas (ONU), o goberno non cumpriu o seu compromiso.
Os altos dirixentes han repetido reiteradamente que Rusia entrou nesta guerra porque puxeron en perigo a súa supervivencia
En 2021 o presidente de Bide reafirmou a súa intención de estender a OTAN cara ao leste. Co fin de evitar a confrontación militar, en decembro de 2021 Vladimir Putin propuxo un acordo de seguridade entre EEUU e Rusia. Ao mes seguinte Joe Biden contéstalle que non estaba disposto a negociar. En febreiro de 2022, Rusia iniciou unha “operación militar especial”. Catro semanas despois, Zelenski aceptou publicamente a neutralidade e, por influencia do presidente Erdogan, en marzo, en Turquía, Rusia e Ucraína asinaron o primeiro borrador de acordo de paz. Biden frustrou esta oportunidade e díxolle a Ucraína que reforzase a guerra, porque Ucraína o necesitaba dentro da OTAN.
Con estes datos enténdese perfectamente que a invasión non foi para conquistar novas terras. Pola contra, ante a agresiva actitude de EE.UU. e da OTAN, ante a falta de cumprimento da palabra dada e o perigo da súa supervivencia, Rusia decidiu anticiparse ao conflito entre eles dando un primeiro golpe, xa que provocaba unha situación tácticamente favorable.
Por tanto, foi un ataque imperialista ou unha iniciativa defensiva? Os expertos en xeopolítica sinalan que os parágrafos anteriores son partes dunha mesma estratexia. Os que poderían estar vinculados a unha planificación da OTAN, realizados co obxectivo de que a Federación Rusa implosiona tal e como o fixo a Unión Soviética hoxe. Os altos dirixentes han repetido unha e outra vez que Rusia entrou nesta guerra porque puxeron en perigo a súa supervivencia.
Seguindo o que dixemos no primeiro parágrafo, que debemos reivindicar os cidadáns de Europa Occidental? Primeiro, lume lento, claro. E logo a diplomacia, a partir do documento de Turquía de 2022, que é o último documento de paz asinado por ambas as partes. E como a mobilización cidadá é necesaria para mobilizar ás autoridades políticas, que organicen a mobilización cidadá aos partidos políticos de aquí. Especialmente a EH Bildu e ao PNV, que son os que teñen maior capacidade de mobilización en Euskal Herria.
* A xornalista ucraína Oleg Yasinsky explícanos perfectamente o que hai que saber para entender esta guerra neste vídeo.
Juan Mari Beloki Kortexarena
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Os nosos dereitos, o noso futuro, agora! Baixo a lema, o Día Internacional dos Dereitos Humanos conmemora o legado dos 76 anos. O obxectivo do día é impulsar a construción dun mundo máis pacífico, igualitario e sostible. Con todo, mentres se celebran os avances,... [+]
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
O problema da vivenda é un problema estrutural que vén de lonxe. O que debería ser un dereito humano non é máis que un dereito subxectivo. Digo que é unha fraude porque, aínda que todas as institucións e todos os partidos políticos digan unhas palabras bonitas, non se... [+]
Para que o ensino concertado?
A nova Lei de Educación aprobada na CAV contra a maioría dos axentes da escola pública ten como obxectivo garantir a gratuidade do ensino concertado a través do financiamento dos poderes públicos. No Estado español tamén se anunciou unha... [+]