No anterior dicía que a primavera cheira a terra mollada e culpabilizar ao geosmina (literalmente “cheiro a terra”). Trátase dunha serie de bacterias do xénero Streptomyces, principalmente Streptomyces coelicolor. Esta bacteria non é unha pello va: é a principal fonte de antibióticos utilizados no medicamento actual, polo que se está investigando e investigando. Con el prodúcense máis de 6.000 produtos químicos, entre os que se atopan os coñecidos axentes antibacterianos como a tetraciclina, a eritromicina, o rifanpina ou a canamicina, os anti-fungos como a nistatina, os antitumorais, os fígados ou as lombrigas intestinais, así como os axentes inmunosupresores, entre outros.
Esta fecundidade provocou a secuenciación completa do seu xenoma. Dos preto de 8.000 xenes que ten, atoparon o que xera o cheiro a geosmina. O cheiro a terra que trae a geosmina, a primavera ou a choiva non é importante ata que damos o viño a beber...
Un dos peores erros que pode haber no sector do viño é abrir a botella e cheirar a terra. A geosmina é a máis grande e desgraciada do enólogo que elaborou este viño, xa sexa de mazá, de pera, de uva ou de froita do que sexa. O cheiro da primavera é tan maldito no viño como o do galipot, do lapicero, da lousa, da herba recentemente cortada... A cultura do nariz é dexenerada, limitada, abrillantada. Algúns cheiros son bos e outros malos, como as herbas.
Preguntei ao nariz do camelo. Foi un enigma milenario como un camelo pode cheirar e canalizar a auga a 80 quilómetros de distancia. Ao parecer, a geosmina é a razón. A bacteria que a crea sabe que o camelo e outros animais como el (insectos, vermes, etc.) axudaranlle a expandirse cando beban a auga que contén. Que o circundarán e transportarano dun lado a outro.
A geosmina tamén foi achada nas flores de cactus de México e do Amazonas, así como doutras plantas. Unha boa artimaña para atraer aos que din que teñen auga e facilitan a súa polinización.
A geosmina tráenos o fermoso cheiro da primavera, o aroma doce despois da choiva e as pegadas do viño malo.
Palestinarren genozidiorako Israelek erabiltzen duen arma nagusietako bat gosea da. Alde batetik, Gazara elikagaiak sartzeko debekuarekin, eta, bestetik, Palestinako elikadura-burujabetza ezabatuta.
Laster urte guztian izango ditugu malko ilar goxoak (Pisum sativum). Oraindik, ordea, negua eta udaberria dira, ia erabat ilar freskoak jateko sasoia; udaberrian jango ditugun azken ilarrak ereiteko garaia orain hasten da. Eta oraintxe jango ditugu urria aldera erein zirenak.