En China o asunto do coronavirus sorprendeuche de cheo. Como o viviches?

Aquí non sei exactamente cando empezou a cuestión do coronavirus, pero na última quincena de xaneiro o goberno declarou o estado de emerxencia. A min colleume de vacacións en Tailandia e de aí volvín á miña casa, Llodio. Creo que tiven boa sorte.

Logo volvín a China a finais de febreiro, fixen catorce días de illamento e volvín ao traballo.

Mentres tanto falaba cos meus compañeiros para ver como se atopaba a situación.

Cal é a situación neste momento?

Agora a situación é case normal. Eu empecei a traballar hai dez días e o que vexo é que a prevención segue na rúa (as máscaras, mídenche a temperatura para entrar na urbanización…).

No meu barrio, por exemplo, a xente empezou a facer vida normal, moitos comercios están abertos e o transporte público está de novo en funcionamento. En canto á escola, aquí en marzo comezaron a ofrecer clases online, e creo que a terceira semana de abril comezarán a facer presenciais.

A maior parte do risco en Shanghái nos próximos meses está nas persoas que veñen de fóra. Antes de descender do avión, por exemplo, todos os pasaxeiros son sometidos aos controis e deben esperar os resultados dentro do avión.

Cun positivo, todo o mundo é ingresado nun centro especial para illarse e controlarse.

Si non hai positivo, acoden á súa casa ou ao seu hotel, pero teñen que facer un illamento forzoso de catorce días.

En xeral, toda a xente que entra en Shanghái ten que facer controis e cumprir co illamento. O Goberno contrólao todo.

Creáronse comités de veciños e recollen todos os datos. Ninguén está incontrolado. Son moi estritos con este asunto, non queren que volva entrar o virus.

Que medidas establecéronse en China para facer fronte ao coronavirus e como o viviu vostede?

Mentres estaba en Laudio estiven en contacto con xente de aquí e contáronme como ía a situación. Aquí, unha vez decretado o estado de emerxencia, todas as persoas tiñan orde de permanecer nas súas casas.

Paralizouse todo o transporte público, toda a industria, o comercio… seguían abertos, pero con total prevención, as necesidades básicas e algunhas das poucas industrias que as xeran.

O Goberno de Xangai desinfectó as rúas e todos os lugares e algunhas persoas voluntarias, con roupa especial, pecharon todas as entradas estratéxicas da cidade. Todo iso levou a cabo coa colaboración da policía.

Cre que as medidas aplicadas por China foron correctas? Poderían aplicarse en Europa ou no Estado español?

Din que os seus resultados estiveron ben. Nesta cidade, por exemplo, foron case 400 as persoas infectadas, sempre tendo en conta que se trata dos “números” que dixo o Goberno.

Con toda a xente que hai, este é un dato impresionante. Tamén é certo que a cultura e a sociedade de aquí ten na cabeza outro virus que sufriu hai dez anos e que iso contribuíu á mentalidade da cidadanía.

Con todo, todos vimos vídeos nos que algunhas situacións son criticables. Doutra banda, aquí a prioridade foi a saúde das persoas.

En Europa e no Estado español, pola contra, as medidas fóronse sucedendo aos poucos. Hoxe en día, en moitas situacións, a importancia da economía segue imperando máis que a saúde das persoas.

Na miña opinión, non é axeitado que moitos habitantes estean illados en casa e que a industria siga adiante, co risco que iso supón para moitas persoas. Para min, a saúde é o primeiro.

Como datos, a finais de febreiro e principios de marzo comezaron a abrir as fábricas de aquí, pero todas coas medidas de prevención establecidas polo goberno, pola contra non podían abrilas. A saúde dos traballadores era moi importante.

Tamén é verdade que, política e culturalmente, Europa e China teñen grandes diferenzas e sería moi difícil aplicar aquí as estritas medidas que eles impuxeron desde o primeiro día.

Os médicos chineses que estiveron en Italia criticaron duramente as medidas tomadas no centro da capital italiana. Que opina da resposta ao coronavirus en Europa e no Estado Español?

Ante o sucedido en China, foi sorprendente que non se tomen medidas en Europa. Logo, vendo de cerca a situación en Italia, tamén me sorprendeu que o Estado español foise demasiado tarde á hora de aplicar as medidas.

Eu creo que teñen que ser máis estritos e pensar na saúde das persoas. Hai que paralo todo durante un tempo, aínda que sexa economicamente malo.

É mellor paralo todo durante un mes e que todo o mundo estea en casa a menos de tres meses de distancia para controlar o virus.

A poboación tamén ten a súa responsabilidade. A xente que sae á rúa unha ou dúas veces ao día prexudica aos demais. Moitos aínda non entenderon en que consiste estar en casa.

Aquí tamén, cando os meus compañeiros ven noticias sobre Europa (xente na rúa, na praia, nas fábricas, facendo compras todos os días...), asómbranse moito. Por iso os médicos chineses de Italia fixeron duras críticas.

Gustaríame facer un chamamento á xente para que sexa máis consciente, para coidar a un mesmo, ao pobo, ao barrio e a todas as persoas.

Hoxe en día moita xente está a facer un gran traballo polo ben de todos e nós temos que axudarlles a quedar en casa. A natureza tamén está a respirar para o noso beneficio e estou segura de que en pouco tempo volveremos vivir con normalidade.