O luns, a dirección de Tubacex fixo público un novo comunicado, neste caso dirixido aos traballadores da empresa. A pesar de que o documento consta de varios parágrafos, pódese resumir en dúas mensaxes claras: Non van facer o que pide o comité (retirar o recurso presentado ante o Tribunal Supremo, despois de que o TSJPV anulase os 129 despedimentos) e queren producir o máximo posible nos meses de agosto e setembro.
O texto presenta varias ironías. Por unha banda, a dirección insiste en que o comité de empresa non contestou á súa proposta. Pero, doutra banda, reitera que non vai desistir do recurso, en ningún caso. É dicir, non van cumprir o único requisito esixido polos sindicatos para o fin da folga en Euskadi.
Outra das ironías da carta é que a dirección insiste en que a folga pon en dúbida a viabilidade das plantas. Os xuíces do Tribunal Superior de Xustiza do País Vasco non o creron nas súas sentenzas, pero o propio Tubacex contradise ao mesmo tempo cando di: "Durante o mes de agosto manterase o nivel de actividade máis elevado para que funcione a pleno rendemento operativo a partir da semana do 30 de agosto".
Sabemos cales son as ameazas, que se van a pechar as fábricas. Os desexos tamén son claros, producir o maior número de tubos posible. E a esperanza, que os escoceses salven o traseiro da dirección
Como é posible que o futuro das fábricas de Amurrio e Llodio estea en perigo se o seu obxectivo é que as infraestruturas funcionen con total capacidade? Os responsables da empresa parece que acaban de entrar nunha mera esquizofrenia na que confunden de forma pública os seus desexos, as súas ameazas e as súas esperanzas.
Sabemos cales son as ameazas, que se van a pechar as fábricas. Os desexos tamén son claros, producir o maior número de tubos posible. E a esperanza é que os escoceses salven o traseiro da dirección.
Os responsables de Tubacex gardaron varios meses de silencio durante os cales o conflito se volveu invisible. Sen dúbida, pensaban que a folga se desconvocaría sen afectar aos seus cálculos. Pero estamos en agosto e todos os seus plans están a caer. Como recoñeceron, hai carga de traballo e as fábricas están paralizadas.
Como consecuencia diso, comezóuselles a fracturar a cara dos póker até o mes de xullo. Realizouse unha oferta que caducaría en maio. Ao parecer, este era o único. Outro veu no mes de xullo, e como os folguistas non o recoñeceron, é evidente que a dirección empezou a perder.
O que antes era silencio converteuse de súpeto nun torrente inesgotable. Sen dicir nada, iso si. Tubacex negouse a pór fin aos despedimentos e puxo todas as súas esperanzas no Tribunal Supremo de Madrid para que se resolvan.
Pero mentres tanto, a folga non se parou e as solucións están a esgotarse para o equipo que lidera Esmoris. Xa son tres os comunicados que se realizaron ao longo da última semana para pulsar o comité. Pola contra, a chamada de onte aos traballadores para que volvan aos seus postos de traballo é unha medida extrema dunha dirección desesperada, contraria á exhibición de forza, a pesar de contar cunha ducia de policías ás súas ordes.
Pódese ver que a dirección foi marxinada pola folga, non só no nerviosismo que se creou na empresa, senón tamén no nivel de tensión que se nota. Nas últimas semanas policías e autobuses volveron ás fábricas e, ademais, as intoxicacións e criminalizaciones contra os folguistas convertéronse en continuas por parte de medios de comunicación. Non faltou a chamada do secretario de CCOO de Euskadi para que acabe a folga e, esta semana, cando se están esgotando as cartas, os responsables de Tubacex puxéronse todo en xogo pensando que os escoceses lles axudarán.
Así as cousas, parece que agosto vai ser moi caloroso, non polo tempo, senón porque vai entrar nun momento crucial de folga en Tubacex e a dirección sente asediada; e non hai animal máis perigoso que o que sente rodeado.
A Policía Municipal de Donostia-San Sebastián aínda non deu solución á falta de persoal no seu persoal. Durante o verán o persoal viuse reforzada coa contratación de decenas de policías locais para atender as diferentes necesidades e servizos que xorden durante o verán... [+]
A pesar de que nas últimas décadas producíronse avances significativos nalgúns ámbitos e zonas do proceso de euskaldunización, nas administracións públicas o eúscaro enfróntase a serios obstáculos e ameazas. Ademais da ofensiva contra o eúscaro que se está... [+]
Chega o verán e con el as festas populares de pobos, barrios e cidades. As festas sempre foron refuxio de reivindicacións sociais e políticas, de relacións veciñais e de euforia popular. Toman as nosas rúas e durante uns días son un exemplo de autogestión, de convivencia... [+]
A nova formación de Goberno deixou moitas preguntas sen responder, pero está claro que unha vez máis teremos que ser firmes para apostar pola Escola Pública Vasca. Díxosenos que, aínda que gobernará o mesmo partido, teriamos caras novas, pero tampouco iso foi do todo... [+]
1958an, emakume baserritarrek Donostiako Erdialdea hartu zuten, esnea saltzea galarazi zitzaiela salatu, eta baserritarren eskubideak aldarrikatzeko. Administrazioak esnearen esklusibotasuna Gurelesa enpresari eman zion, eta baserritarrek Bretxan saltzeari utzi behar izan... [+]