Segundo advertiron, este suceso foi consecuencia dunha decisión unilateral da dirección do Conservatorio, a pesar da comunicación previa de que non era competente para iso. Aínda que o propietario do edificio é o Concello de Donostia-San Sebastián, Goizaldi conta desde 1948 coa autorización para utilizar o soto como local de ensaio, e así o fixo desde entón.

O resto do edificio foi utilizado polo Conservatorio, o cal pasou a depender do Departamento de Educación do Goberno Vasco en 1998. Desde entón, a dirección do centro tentou en máis dunha ocasión desaloxar o edificio Goizaldi da capital biscaíña. O intento máis grave produciuse no ano 2005, cando se cambiou a fechadura sen previo aviso, polo que Goizaldi tivo unha gran repercusión a porta pecha? campañas e expresións de solidariedade chegaron desde diferentes ámbitos da cultura vasca. Finalmente, grazas á intervención tanto do Concello de Donostia-San Sebastián como do Goberno Vasco, logrouse o mantemento do local.

Unha vez máis, e ante a decisión unilateral e infundada da dirección do centro, Goizaldi púxose ao choio para buscar solucións. O grupo quere seguir levando a cabo as actividades relacionadas coa cultura vasca en Donostia-San Sebastián con todas as garantías e con total liberdade, e para iso abriu unha petición de axuda. Por unha banda, dirixíronse ao Concello de Donostia-San Sebastián e ao Goberno Vasco para que medie entre ambas as partes e que se concrete o acordo. Doutra banda, fixeron un chamamento á sociedade para que acuda ás actividades do grupo e ofrézalles o seu apoio. Neste sentido, lembraron que as portas de Goizaldi tamén están abertas aos novos socios e socias que o desexen.

Un actor importante ao redor da cultura vasca

Con máis de setenta anos de traxectoria, Goizaldi Euskal Dantzari Taldea non acaba de chegar á cultura de Donostia. A súa orixe foi a Escola de Danza municipal fundada en 1927, da que saíron os grupos dirixidos polo mestre Kandido Pujana, formados por mozos en 1948 e por mozas en 1951. Neste último ano aprobouse o nome de Goizaldi, proposto por Jose Inazio Montes Astigarraga.

O grupo traballou na recuperación e transmisión das danzas vascas en pleno franquismo, e así continuou. Aínda que o obxectivo orixinal era recuperar as danzas guipuscoanas descritas por Joan Inazio Iztueta no século XVIII, Goizaldi foi ampliando o seu campo de traballo, chegando a cultivar as danzas de todo o País Vasco. Así, ademais de crear varias xeracións de bailaríns, presentou as súas danzas vascas en diferentes exhibicións do mundo e recibiu numerosos premios en diferentes festivais internacionais. As últimas aparicións producíronse en Rodez (Francia), Murcia (España), Rexburg e Boise (Idaho, EEUU), entre outros.

O grupo é totalmente mixto na actualidade. Máis dunha trintena de dantzaris ensaian ao longo do ano; aínda que a maioría son donostiarras, tampouco son poucos os que se achegan desde os pobos de ao redor, e tamén hai mozos que veñen estudar fóra da cidade. Ademais, o grupo dedícase á transmisión de danzas vascas a nenos e adolescentes a través dun convenio de colaboración coa Academia de Danza e a Asociación Cultural Ikasbide, polo que preto de trinta alumnos e alumnas penétranse no mundo das danzas vascas durante o curso 2019-2020. En total, ao redor de 100 socios conforman Goizaldi.

Ademais de realizar bailes de honra en vodas, homenaxes, celebracións e eventos, Goizaldi tamén ten unha presenza destacada no calendario ritual anual da cidade. Así, o 20 de xaneiro, día de San Sebastián, participa na Tamborrada xunto á Asociación Artesá, encargándose do baile da baixada da bandeira na Praza da Constitución, mentres que en febreiro organiza o acto de Entroido no Xoves Gordo, xunto co resto de grupos de danzas da cidade. En xuño, ademais da ezpata-dantza do Corpus Christi na Catedral do Bo Pastor, o día anterior a San Juan (23 de xuño) baila o zortziko na Praza da Constitución (Praza Nova), antes do incendio, xunto á corporación municipal. O acto máis grandioso de todos os anos celébrase no mes de agosto, coincidindo co baile que ofrece na Praza da Constitución no contexto da Aste Nagusia. Ademais, participa no Dantzari Eguna de Euskal Herria, cada ano nun pobo e nun día diferente.

Así as cousas, o grupo ten claro que Donostia non pode perder a un referente que traballa no ámbito da cultura vasca. Reafirmaron o seu firme compromiso, como fixeron todos estes anos, de seguir achegando á vida cultural tanto da cidade como de Euskal Herria. Neste sentido, animaron a todos os actores implicados a que, para asegurar a continuidade e a boa marcha do grupo, analicen con seriedade a súa situación e atopen unha solución satisfactoria.