A noticia da morte de Do Val difundiuse a toda velocidade e varias asociacións e institucións sumáronse ás palabras de recordo. Jone M., membro do Grupo de Investigación Antropoloxía Feminista. Hernández, Margaret Bolen, Carmen Díez, Mari Luz Esteban e Miren Urquijo destacaron nunha declaración conxunta publicada nos medios de comunicación a ampla, rica e variada traxectoria de Teresa do Val. Recoñeceron que a súa morte lles deixou "orfos", pero que se lles vai a quedar a súa obra e o seu recordo. En referencia a unha das súas reflexións, destacan:

"A preocupación non é tanto de despedidas prácticas, senón de manter o seu legado e de velar polo benestar do seu pensamento e das súas aspiracións. En concreto, coa responsabilidade de dar continuidade a unha forma especial de entender e practicar a antropoloxía, tarefa que engloba a investigación, a docencia e a socialización do coñecemento".

A asociación Ankulegi, que se encarga da revista de antropoloxía social, despediuno cunha mensaxe de "adeus e honra". Eusko Ikaskuntza e Emakunde tamén tiveron palabras e ambos lembraron o premio outorgado á antropóloga coa seguinte mensaxe: "Grazas, Teresa, grazas", "A nosa memoria, recoñecemento e agradecemento".Tamén algún representante político ha feito un chamamento á despedida nas redes sociais. Por exemplo, Arnaldo Otegi dixo: "Deixou a gran escola e hoxe agradécella. Gugan Bego".

Percorrido longo e próspero

Teresa do Val foi unha das persoas que máis contribuíu á muller e ao xénero. Catedrático de Antropoloxía Social da UPV/EHU e catedrático emérito, fundador e líder do Seminario de Investigación da Muller da UPV/EHU e un dos principais impulsores da antropoloxía feminista. As súas principais liñas de investigación foron a crítica feminista en antropoloxía social, antropoloxía urbana, antropoloxía política, etnografía da memoria e metodoloxías cualitativas.

Tras unha importante actividade divulgativa e tras máis de corenta anos dedicado á docencia e investigación, obtivo numerosos premios. Premio Eusko Ikaskuntza 2018 á Ciencia Humana, Cultura, Artes e Ciencias Sociais, e Premio Emakunde 2010 á Igualdade de mulleres e homes, entre outros, pola súa traxectoria investigadora.

A súa Muller vasca foi especialmente importante na antropoloxía feminista de Euskal Herria. Imaxe e realidade (Muller vasca. Imaxe e realidade), porque abriu o camiño para achegar a antropoloxía ao feminismo no País Vasco. Na entrevista realizada por ARGIA a Do Val sobre este traballo, preguntouse polas razóns da posta en marcha da investigación: "Parece que á parte da brecha das bruxas, a muller creou pouco interese entre os antropólogos e os sociólogos".

No traballo puxo patas para arriba a idea do "matriarcado vasco" e acabou coa "va idealización da muller vasca". Cando se lle preguntou a este respecto, dixo: "Este igualitarismo teórico que se di que se dá nos caseríos non parte dunha igualdade de sexos, senón de que as estruturas económicas do caserío esíxeno para saír adiante, é dicir, cunha estrutura jerarquizada o caserío non podería subsistir".

A pesar da importancia do citado estudo, realizou outros estudos e obras. Entre as obras máis coñecidas atópanse Perspectivas feministas desde a antropoloxía social (Perspectivas feministas desde a antropoloxía social), Estadas para unha nova cidade (Estadas para unha nova cidade) e Korrika rituais da lingua no espazo (Rituais da lingua no espazo).

Camiño realizado fóra do País Vasco

Teresa do Val, nacida en San Sebastián en 1937 pero nacida en Bilbao, deu os primeiros pasos dos seus estudos no colexio Beira Cruz de Bilbao. Posteriormente, aos 21 anos de idade trasladouse ao Instituto de misioneiros de Berriz e, aproveitando os misioneiros en favor que xestionaba o centro, viaxou a Estados Unidos para continuar os seus estudos.

Os seus primeiros contactos co feminismo foron máis adiante, cando empezou a profundar na historia da micronesia, en Hawai, onde realizou a súa tese doutoral. Ao converterse en doutor, volveu ao País Vasco e foi o primeiro profesor da materia de Antropoloxía Social da Facultade de Filosofía. Posteriormente, creou a Sociedade Europea de Antropoloxía Social e a Asociación Europea para os Oceanistas, coa axuda doutras persoas.

Mentres tanto, colaborou en prensa en medios como Egin, O Diario Vasco ou Andra. "Sempre dicía que gozaba especialmente das persoas que cruzaba durante o día ao recibir comentarios sobre os seus artigos de prensa, por exemplo, cando ía comprar o pan", lembran os membros do Grupo de Investigación Antropoloxía Feminista.