Algo anda pero non sei por que

Compañía: Laboratorio de creatividade Metróadroka.

Cando: 27 de outubro.

Onde: Escola Navarra de Teatro (Pamplona).

------------------------------------------------------

Buscámolo: alguén querido que faga a convivencia neste ático. Unha casa que podería ser túa. A porta da túa casa sempre aberta, como na túa. Elementos de casas comúns: sofá, manta, lámpada, flores de plástico, mesa, bicicleta estática… Os que poden ser teus. Unha parella que podería ser habitual. Unha das que se unen só cando non se parecen. É unha parella? Cax Primeiro visitante.

Aceptamos: cabalos, chistes moi malos, complexos do escritor clásico, bolleras non monógamas, que se quedaron sen cuadrillas por culpa da monogamia, dinosauros, que rin como as risas enlatadas das sitcomas, amigos que fan preguntas existenciais, aceptan andar en bicicleta estática e moitos máis personaxes, obxectos e momentos surrealistas.

Unha longa secuencia de acontecementos que poden suceder (ou non) todos os días baixo un tellado. Escenas que che levan de cando en vez ao interior. Por que unha longa cadea de preguntas comezan co interrogativo. Danzas lentas. Momentos para bailar a sonda de sonda. Corpos espidos e traxes de seda orteros. Un ser rebelde invisible ao croma azul. Maite, Javier e Mariña. Edurne hoxe non. Cax Outro visitante.

Ofrecemos un programa tolo, agarimo que cuestiona a túa familia, a túa compañía, as túas relacións sexuais afectivas e a convivencia.

Everything is gonna be allright! Pero non todo está ben. A familia vive baixo o mesmo tellado. Ou non. Cantas violencias e actitudes admitimos baixo un mesmo tellado. Escapar deste baixo teito é traizoar á familia. A familia é un vínculo. A familia non se elixe. Tócache a familia. Podes chamar familia aos teus amigos, pero non será familia. É a familia e punto.

Por que puxo entón un anuncio, querida?

Querida porque seguimos mantendo cómodos os problemas baixo a alfombra. Porque a bicicleta é tan estática como estática que vivir contigo, agarimo. Voume encima da mesa e teño catro ou cinco cousas que gritar, agarimo. Porque pasamos a vida sentándonos no sofá que está a perder vento, sen facer nada, agarimo. Querida por ser da chantrea.