Nos últimos anos, a universidade pública ha aberto as súas portas a empresas privadas para que teñan presenza nos campus ou que condicionen o propio proceso de aprendizaxe, como os masters. A universidade pública reúne cada vez máis burocracias e burócratas nas elegantes oficinas do decanato e do reitorado, pero os alumnos non temos dereito a ter un espazo de educación alternativa e crítica. Para compartir eses coñecementos que non aprendemos nas aulas. Ese é o espazo que construímos a Herri Unibertsitatea para que os alumnos debatan sobre a loita de clases, a ciencia crítica, a arte alternativa, o feminismo e outros moitos coidados que o academicismo oficial marxinou, e iso é o que a dirección da UPV quixo silenciar.

Os alumnos e alumnas non temos ningún proceso de participación para poder decidir sobre os contidos que imos estudar en clase, limitámonos a asistir ás clases e estudar un programa teórico establecido por un profesor ou profesora. Ese parece ser o modelo universitario que quere a dirección da UPV/EHU, o modelo de alumno que se mergulla na carreira individualista, sen ningún sentido crítico, para penetrarse nos seus contidos e sacar mellor nota. Todo iso, co obxectivo de vender os coñecementos acumulados a unha empresa privada para mergullarse no mundo da precariedade. Para que necesitamos unha reitora, si cando nos reunimos varias alumnas e alumnos para debater sobre o feminismo envíanos á Ertzaintza para expulsar violentamente aos alumnos?

Con todo, hai alumnos que non se conforman co apreso en clase e queren compartir os seus coñecementos. Con ese obxectivo naceu hai catro anos a Universidade Pública, que ano tras ano contou cun programa máis amplo e unha maior participación. Exemplos claros de que un gran sector do alumnado ten ganas de aprender á marxe do sistema educativo individualista.

Nunha declaración oficial publicada pola UPV/EHU, o Goberno Vasco argumenta que non cumprimos os requisitos establecidos e que os alumnos superamos o número de alumnos que poden ser acollidos pola Facultade de Enxeñaría de San Mamés. O certo é que non cremos que a expulsión se produciu por razóns puramente técnicas, xa que o ano pasado o número de estudantes na mesma facultade era menor e a dirección deu a mesma orde de expulsión, ademais de aplicar a Lei Mordaza aos 41 alumnos alí presentes.

O apoio do goberno da UPV/EHU nas eleccións de hai uns meses por parte dos estudantes foi moi escaso, non chegou nin ao 3% do total do alumnado. Agora, o mesmo goberno reitoral vai denunciar a un total de 203 alumnos e alumnas. Esta é a democracia da universidade pública. Pero os que estivemos no tellado de San Mamés dicímolo claro: Non permitiremos que a educación pública sexa privatizada por burócratas de empresas privadas ou de decanatos e reitores. Podédesnos quedar con represión, pero se o ano pasado foron 41 este ano somos 203, e isto non cesa.