A nova palabra que escoitamos nos últimos anos: o tardeo. Sospeito que haberá cambios de lugar. Eu só coñezo o de Bilbao, e parece moi sinxelo: os que temos unha idade, puxémonos o nome do que faciamos a primeira noite, é dicir, e, en definitiva, facer unha esmorga pola tarde.
Ao parecer, os habitantes de Euskal Herria non o inventamos, como a maioría das cousas, trouxémolo de fóra e adaptámolo á nosa maneira. Con todo, entrou con forza en Bilbao, e os sábados pola tarde, pubs e bares, volvéronse a encher de individuos que nacemos nos anos 1970-80. É curioso ver ao seis da tarde, aínda de día, abrir a porta dun pub, entrar e beber e bailar coma se fosen horas da noite. Recoméndovolo a quen nunca vistes nada semellante. Porque se crea unha sensación similar á que tes coas lentes de realidade virtual.
Pero quizá non sexa iso o máis rechamante. O Tardeo, como o seu nome indica, debe ser só pola tarde, non é así? Pois non, a maioría das veces prolóngase até as poucas horas da noite. O Tardeoa, por tanto, non parece máis que un pretexto para prolongar a festa. Non nos conformamos coa noite e collemos a tarde para pasar máis horas de festa.
Moitas veces pensei que o da nosa xeración é algo excepcional, que é unha afección á festa. Os nosos pais non saían cando eramos novos, pero nós seguimos aí, como cando tiñamos 20 anos
O sábado pasado, por primeira vez en moito tempo, achegueime cos meus amigos, cara ás doce da noite, a un pub habitual preto dos xardíns de Albia, despois de pasear toda a tarde nas tardes. Dixen o pub de sempre porque fai 30 anos tamén iamos alí. O ambiente era espantoso. Alí estaban todos os “mozos” de entre 40 e 60 anos que estiveran no Tardeo. A maioría ben animados, contentos, algúns tentando ligar e a maioría dos que bailaban a música do noso tempo, os que querían ligar e os que non querían.
-Traballas ou xa estás xubilado? –a broma dun amigo ao ver a idade dos que estabamos aquí.
Despois de rir con ganas, xa que nós, pasado o tardeo, estabamos ben alegrados, ocorréuseme unha idea: non estamos para xubilarnos, pero talvez si seguimos nesta marcha, os mesmos parrandantes seguiremos xuntándonos nos lugares de sempre, e entón si, preguntarémonos si estamos xubilados.
Con todo, creo que teremos que deixar a tarde ás xeracións que veñen por detrás, porque eles van ocupar o noso sitio pola tarde e entón, volveremos estar fóra de xogo? Teremos que inventar algo máis? Mañanana? Non quero nin pensalo. Somos capaces de correr por aí, pola mañá, pola tarde e pola noite.
Moitas veces pensei que o da nosa xeración é algo excepcional, que é unha afección á festa. Os nosos pais non saían cando eramos novos, pero nós seguimos aí, en primeira liña, como cando tiñamos 20 anos. Por que? Non o sei, iso deberíano investigar os sociólogos, pero é así.
Jabi Elorza
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Enpresa batek Irimo mendian zentral eolikoa eraikitzeko asmoa zuela iragarri zigun aspaldi batean haize kolpe batek. Gehienek ezin zuten sinistu, inondik ere. Are gutxiago Irimo mendiaren orografia eta izaera harritsua ezagutzen dituztenek. "Baina ba al dakizu ze nolako... [+]
Badator uda, eta horrekin batera, herri, auzo eta hirietako jai herrikoiak. Jaiak beti izan dira aldarrikapen sozial eta politikoen, auzokideen arteko harremanen eta euforia herrikoiaren aterpe. Gure kaleak hartzen dituzte, eta egun batzuez autogestioaren, desberdinen arteko... [+]
O Estado español converteríase no escenario distópico de Tejerazo, en 1981. Alí, os líderes políticos confinados no Congreso foron "convidados" a aprobar un acordo tácito no que se consideraba intocable o status quo vinculado ao sistema monárquico, ao sistema político... [+]
A nova formación de Goberno deixou moitas preguntas sen responder, pero está claro que unha vez máis teremos que ser firmes para apostar pola Escola Pública Vasca. Díxosenos que, aínda que gobernará o mesmo partido, teriamos caras novas, pero tampouco iso foi do todo... [+]
Somos pais de Euskal Herria, fillas e fillos; chámanse Maddi, Izei, Dani, Alaitz, Aida ou BEÑAT, pero poden ser Hatem Salem, Awad Muhammad de 14 anos, Zakaria Magdy de 6 anos ou Nour Ahmed de 7 anos. Todos foron asasinados por Israel en Gaza.
Non podemos imaxinar nin imaxinar... [+]
Cando se fala publicamente da tortura, dámosnos/dámonos conta de até que punto a sociedade interioriza a opinión que o propio “sistema” pon en marcha sobre este tema. Para iso utiliza unha ampla gama de ministros e conselleiros, xuíces e expertos, todos eles coa axuda... [+]