A videovigilancia non é algo novo nas nosas rúas, nin en San Sebastián, nin en Euskal Herria, pero o que é especialmente grave é que o incremento da videovigilancia intelixente que supón un aumento da seguridade e do control social estea a darse sen ningún tipo de debate social e de forma confidencial. De feito, a nova tecnoloxía que permite a integración entre a intelixencia artificial e a videovigilancia está a estenderse con forza por todas as forzas de seguridade que temos en Euskal Herria, tanto locais, autonómicos, estatais e internacionais, como en Donostia.
Si analizásemos desde este punto de vista a vida normal que facemos nun só día ou nunha semana, atopariámonos/atopariámosnos cunha realidade asustante: nada máis saír á rúa pómonos ao coidado das cámaras de videovigilancia, aínda que non nos deamos conta. Cada día vivimos baixo a mirada de centos de cámaras; na rúa, no aparcadoiro, na praza, en calquera espazo público, no traballo, no transporte, no caixeiro, no banco, no centro comercial, no polideportivo, no cine, no campus universitario… Agora, coa intelixencia artificial, esta realidade volveuse moito máis dura.
A través da videovigilancia intelixente que se difunde en segredo, as cámaras non só o ven senón que o coidan, coñecendo ás persoas ou detectando presuntas condutas sospeitosas. Coma se fose pouco, as cámaras cruzaron esa imaxe e información recibida con outras bases de datos da Administración ao redor de cada un de nós e abriron o camiño informático para obter toda a información sobre a propia vida. Onde vivimos, onde, como e con quen nos movemos, que facemos, onde traballamos, como nos comportamos, si recibimos multas ou sancións, o que compramos, o que comemos, o que aprendemos, as enfermidades que padecemos, o crédito bancario... todo vai quedar relacionado nos anos seguintes.
Nada máis saír á rúa pómonos baixo a custodia das cámaras de videovigilancia, aínda que non nos damos conta
Segundo datos publicados pola prensa e que ninguén desmentiu, a Ertzaintza xa recibiu 300.000 rostros e 590.000 pegadas de dedos nun sistema biométrico baseado na intelixencia artificial para a súa información... Pero a Ertzaintza recoñeceu que desde 1982 fixo fichas policiais a 67.000 detidos. De quen son entón os demais rostros e dedos e como se recolleron estes datos? Cantos datos obtivo a Ertzaintza a través dos controis de teléfonos móbiles sen autorización xurídica algunha en nome de seguridade?
En 2021, a Consellería de Interior recoñeceu que o 28% dos seus gastos destináronse “á consolidación de equipos electrónicos e informáticos de telecomunicacións fixos e móbiles”. Ademais dos datos dos ertzainas, cantos rostros, impresións dixitais e características biométricas e ADN están recollidos no País Vasco pola Garda Civil, Policías Nacionais, CNI, Gendarmería, DST, Policía Foral e Policía Municipal? Nun País Vasco con apenas tres millóns, por unha ou outra razón, cantos somos fichados? Pois ben, todos os cidadáns, ademais do control dos nosos móbiles, a partir de agora tamén controlarannos a través da videovigilancia intelixente e están a dar pasos para iso.
Neste sentido, o pasado 14 de decembro a entidade DonostiaTIK, dedicada á temática informática do Concello de San Sebastián, deu os primeiros pasos para reforzar e orientar a videovigilancia intelixente mediante a adquisición de novas cámaras de vídeo. Ademais, decidiu instalar a infraestrutura tecnolóxica necesaria para que estas cámaras funcionen con intelixencia artificial para pór a disposición do Concello e da Policía Municipal as imaxes recibidas. Todas estas novidades preténdense levar a cabo coa axuda dos famosos fondos europeos Next Generation. Para iso non queremos ningún fondo da Unión Europea.
En Donostia, cidade de Mozal, nin o número de cámaras nin o número de cámaras que queren pór
Simplemente, e sen ningún tipo de debate social, temos que aprobar este tipo de sistemas de control en Euskal Herria, e no noso caso en Donostia? Do mesmo xeito que a varanda dA Cuncha ou os tamarindos de Alderdi Eder, debemos considerar as novas cámaras de videovigilancia intelixente como parte da paisaxe da nosa cidade, sabendo que serán unha ferramenta para controlar todos os nosos movementos? En San Sebastián, cidade de Mozal, nin sequera dinnos cantas cámaras hai ou que queren pór, nin cámaras públicas nin privadas. E quen controlará a quen controlen estes potentes sistemas de control? Quen e como controlará o controlador? Porque todos nós estaremos controlados, pero nós non teremos a oportunidade de controlalos.
Cada vez vemos máis claro que en nome da suposta seguridade están a destruír os nosos dereitos fundamentais, entre outros, porque todas as principais forzas políticas que gobernan sitúanse a favor diso en todo Euskal Herria. Para iso contan ademais co apoio dos Estados e da Unión Europea.
Diversos estudos mundiais apuntan a que a videovigilancia intelixente aumenta a seguridade en determinadas situacións e lugares, pero a miúdo, lonxe de garantir a seguridade, traslada os riscos a outro lugar e impulsa a invención de novas formas de execución. O prezo social que se paga é enorme: ter un control completo da sociedade a cambio de evitar algúns acontecementos graves. Iso é o que vén a Donostia e a Euskal Herria. Preparemos a resposta.
Maria Luisa Sánchez, Andoni Rodríguez, Urko Seis Dedos, Loren Roca e Joseba Alvarez.
PIZTU en representación de Donostia.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
O problema da vivenda é un problema estrutural que vén de lonxe. O que debería ser un dereito humano non é máis que un dereito subxectivo. Digo que é unha fraude porque, aínda que todas as institucións e todos os partidos políticos digan unhas palabras bonitas, non se... [+]
A nova Lei de Educación aprobada na CAV contra a maioría dos axentes da escola pública ten como obxectivo garantir a gratuidade do ensino concertado a través do financiamento dos poderes públicos. No Estado español tamén se anunciou unha... [+]
O 15 de novembro celebraremos en Errenteria-Orereta as tres xornadas organizadas polos diferentes axentes que conformamos Euskal Herria Digitala. Trátase dun taller de autodefensa dixital feminista e unha charla sobre a dixitalización democrática.
Os membros de DonesTech... [+]
Levamos unhas semanas escoitando en todos os medios e redes sociais as opinións de Iñigo Errejón sobre as acusacións de violencia machista. Xunto a iso, están a xurdir moitas controversias: como debemos denunciar as mulleres, como deben ser as nosas relacións sexuais, o... [+]