Nostalxia no Alto Deba. Empezando polo trekuzco, onde as torres e cables das liñas de alta tensión. En ausencia de néboa, a autoestrada Beasain-Durango destaca sobre os montes extraídos. En paralelo, o camiño do TAV pon de manifesto o ronsel do sangrado do monte. Na mesma ladeira, a distancia, canteira e nos paralela eucaliptos. Abaixo, no buraco, Antzuola.
Solastalgia na comarca do Urola. De camiño a casa teño o compás Izarraitz; estou a chorar xunto a Izazpi, Oleta e Samiño, porque escoitan as voces en poucos caseríos, todos por medo. Cando a costa por baixo de Kostarratzu diríxese á dereita, aparéceme Aralar lonxe, entre Pagotxeta e Irimo, como no podio, dourada, secundaria e terciaria.
E, ao parecer, a dosificación da destrución baséase nunha escalada triste: os dourados son intanxibles –polo momento–, os segundos segundo a conveniencia política e os enterros para o terciario son sacrificables.
Os habitantes de paisaxes humildes, paraísos durante a pandemia, condenáronnos a conversar cada día con dor e dor coas paraxes que nos forman. Porque, por decisión duns e por complicidade doutros, as paisaxes que nos fan van deixar de ser o que son.
Duelo nas beiras. Porque non poderemos volver ao manancial que nos alimenta. Porque condenaron aos campos a un negro eterno, prohibindo o cambio de cor de tempada. Porque non podemos soñar co futuro que se percibe nos silos dos montes.
E non se pode ir a máis. Como é que deixen de estar? Mentres a maioría vive nun inmenso polígono industrial, uns poucos terán un paraíso afastado para alimentar o instinto que fai a persoa no mundo.
Parece un asunto poético, pero que hai máis carnal que a poesía? Que, máis real que as paisaxes que nos fan as persoas? Que somos só reflexo? Quen determinará no balance megavatt o sentido de ser persoa e o número de megawatts que lle corresponde ter un lugar no mundo?
Ese sentido lévanos precisamente a defender o noso lugar. Temos a forza que encerra a solastalgia para non afogarnos no abrazo da nostalxia.
Satorralaiak plataformak eman du gainkostuaren berri, informazioa Jaurlaritzari eskatutako txosten batetik aterata. Donostiako metroaren Mirakontxa-Easo zatiaren lanak 53 milioi eurotan esleitu ziren, eta egungo aurrekontua 139,4 milioi eurokoa da. Donostiako metro-pasantearen... [+]
"Gasteiztik egin ezean, ez da egingo", adierazi du PSNren bozeramaile Ramón Alzorrizek. Kontra azaldu dira Geroa Bai, UPN eta PP.
Valentziako tanta hotzaren ondoren hondamendiaren itzala beste leku batzuetara ere hedatu da: zer gertatuko litzateke horrelako denborale erraldoi batek Esako urtegi handitua kolpatuko balu? Eutsiko ote lioke presak? Urak gainezka egingo ote luke? Galderak hor daude eta... [+]
Na circulación as prioridades desempeñan un papel fundamental. Son as primeiras cousas que aprendemos a conducir: si non dominamos as rotondas e o STOP non conseguiremos o permiso de conducir.
Con todo, as prioridades non son cuestións neutras, senón que foron modificadas... [+]
Nas últimas semanas estamos a ler "propostas" para a recuperación da liña ferroviaria Castejón-Soria e o mantemento da estación de tren de Tudela na súa localización actual, ou para a construción dunha nova estación de alta velocidade fóra do centro urbano coa escusa das... [+]