Non necesitamos robots para coidar dos nosos maiores. O que necesitamos é que os ricos paguen os seus impostos. O que necesitamos é o sindicato para equilibrar o poder das corporacións.

Non hai maneira máis poderosa de obrigarlles a compartir o que gañan os de arriba que unha folga seria. Os sindicatos, como en 1932, seguen sendo máis eficaces que calquera outro medio ou ferramenta. Temos que obrigar aos de arriba a repartir. Iso esixe un poder terrible. Só o poder necesario para conseguir que os maiores compartan a riqueza que xeraron os traballadores e traballadoras conséguese cando emprenden colectivamente e deixan masivamente os seus postos de traballo.

A situación actual demóstranos que non hai armas máis eficaces que os sindicatos e a folga de super-maiorías, non hai substitutos. Só hai unha maneira de obrigar a Jeff Bezos, o home máis rico do mundo, a dar unha porcentaxe significativa dos seus beneficios aos traballadores que fixeron multi-millón: facer folga ata que dea o que se lle pide. Iso é o que fan os bos sindicatos democráticos, e por iso teñen tanta importancia como a que tiñan en 1932 en 2020. Pódese gañar con dureza e con accións de alto risco.

Ademais, as grandes folgas son unha gran educación política. As folgas para gañar grandes son a mellor educación política, porque unen a todo tipo de xente diferente (eliximos amigos, non compañeiros). Os traballadores, cando deciden sindicarse, entenden que, grazas a unha boa campaña do sindicato, o seu empleador é parte dun sistema de poder máis amplo que é responsable das políticas que lles afectan. Non é casualidade que as cidades e países cos sindicatos máis fortes voten a favor das políticas progresistas. Por iso as dereitas atacan unha e outra vez aos sindicatos. Entendérono mellor que os da esquerda para facer o que querían (abolir as regulacións, controlar o sistema electoral, destruír o planeta con total impunidade), en primeiro lugar, que para equilibrar o poder das corporacións debían derrubar a forza máis importante que tivo este pobo: os sindicatos. Un traballador ben sindicalizado é un traballador espertado que pode cambiar o rumbo deste pobo.

Máis aló de gañar as eleccións, aprender a construír supermayorías para conseguir folgas exitosas ten outros beneficios: construír o poder de gobernar. Si as eleccións políticas gáñaas unha persoa fiucega de esquerda, a menos que as tropas que están na rúa mantéñanse mobilizadas para provocar o cambio, ás grandes corporacións seralles moi fácil mantelo todo como está. Os votantes teñen que manter a súa unidade e o seu activismo mesmo despois das eleccións.

Os sindicatos teñen un valor enorme, non só para deter a perda de democracia e a desigualdade de ingresos, senón para ensinar aos americanos de novo como sumar. O poder das persoas normais só pódese construír si as persoas normais álzanse ao seu favor, cos seus propios recursos e con boas campañas que dean a volta ao individualismo que teñen na cabeza.

O poder dos progresistas baséase nos sindicatos que, co apoio de institucións fortes e independentes baseadas na comunidade, asumen os principais obxectivos da sociedade.

Non hai mellor maneira de reconstruír a base progresista de abaixo a arriba que un sindicato disposto á folga. Os bos sindicatos sitúannos na boa dirección e crean a solidariedade e a unidade imprescindibles para gañar. Podemos pelexar e gañar.