“É un libro que fala sen mediación na prostitución, é dicir, é un libro escrito por obreiros sexuais, escoitamos as súas voces, experiencias e debates políticos”. As palabras son de Nerea Fillatena. Xunto a Hedoi Etxarte presentaron o libro Puta zikinak, o pasado mércores na asociación Karrikiri de Pamplona.

O libro, escrito por Mac Juno e Molly Smith, foi traducido ao euskera pola tradutora Amaia Astobiza. “Cando chegamos ao grupo feminista de lectores, vimos que é moi útil para axudar a situar un dos conflitos máis importantes do feminismo”, explica Fillat. Ademais, destacou que hai “moitos” libros que se dedican á prostitución a nivel simbólico dentro da ideoloxía, pero que están “moi lonxe” da materialidad.

Engade que o libro expón “moitas” novas preguntas sobre os traballadores sexuais, como as consecuencias de ser muller no patriarcado desde unha perspectiva “ampla”. Ademais, non se trata dunha memoria sobre o traballo sexual ou dun libro que recolla as vivencias dos e as traballadoras do sexo: “Traballa cunha mirada política concreta, concreta e crítica sobre as condicións materiais dos e as traballadoras do sexo, as súas ocorrencias, organización e problemas”.

Destaca que critican “moi duro” á industria sexual e que é un ámbito “sexista” e “misógino”: “Din que o libro explica os ataques, as detencións, as encarcelaciones, os desafiuzamentos e as deportaciones”.

Os escritores subliñan no libro que son traballadores sexuais, pero que non son portavoces de todos os traballadores sexuais e que escriben desde as súas vivencias. Con todo, Fillat destacou que o libro está composto por voces “abundantes”: “O libro recolle voces de todos os lugares e tamén voces que non pensan como eles”.

Segundo o libro, a prostitución está condicionada por tres eixos: sexo, traballo e fronteiras. A cada un ofrécenlle un capítulo no libro.

Fillate afirmou que no apartado de sexo os traballadores sexuais subliñan que o odio contra eles baséase en “vellas ideas misóginas”: “En consecuencia, din que unha parte do feminismo aínda ten ideas misóginas, e por iso oponse, e que non dá autonomía nin axencia aos traballadores do sexo”.

En canto ao traballo, no libro reivindican que o traballo sexual é un traballo, e que por tanto necesitan dereitos laborais: “Din que ao ser traballo hai que falar de condicións materiais, e iso significa que deberían poder negociar”. Con todo, teñen claro que todos os traballos son “explotadores”.

“Para os autores, moitos que se atopan na prostitución tenden a facelo pola pobreza ou polas condicións que xeran as fronteiras”, explica Fillat. E engade que, segundo os escritores, xulgar a decisión é “afastarnos” da utopía feminista: “Convértenos en xuíces doutras persoas porque non pensamos nas fronteiras”.

Ademais, o libro analiza a organización do mundo por parte dos traballadores sexuais. Nun dos extremos sitúase a nación penal, é dicir , Estados Unidos de América, Sudáfrica e Kenia, e no outro Non hai unha solución fácil, o modelo de Nova Zelandia . A medio camiño outros modelos.

En canto ao primeiro, denuncian que é o modelo “máis prohibitivo”: “Métense e saen do cárcere constantemente, non teñen dereitos e están vulnerables”.

Din que o de Nova Zelandia é o máis “liberador”: “Sempre entre moitos ganchos”. No seu modelo, os traballadores sexuais son traballadores, cotizan, teñen dereito a estar en sindicatos, poden ir ao médico: “Segundo os escritores, ese é o modelo que piden os traballadores sexuais”.