Son habituais os escenarios paradoxais que nos pon de manifesto as evidencias científicas: a actividade humana levounos a superar seis do nove fronteiras da Terra e a súa transgresión non aseguraría a continuidade da vida até agora coñecida. O certo é que hai unha correlación de forzas para que a nós só nos inflúan indirectamente noticias semellantes, e en lugar de cuestionar as estruturas de poder, parece que recollemos os bofetones de forma natural.

A medida que esta correlación de forzas aumenta os poderes gregos, os proxectos que chegan ao nivel máis baixo atópanse en plena tensión con axentes privados e públicos que non mostran ningún compromiso para cambiar a lóxica do Sistema Alimentario Hexemónico. Ademais da existencia de espazos de tensión e loita entre diferentes modelos, estes axentes privados e públicos ocúpanse de asumir o discurso construído desde a Agroecología, aínda que se refiren á "agricultura climáticamente intelixente", á "intensificación sostible" ou á "agricultura presiva".

Non temos que retroceder tantos anos para atoparnos con feitos similares. Deberiamos fixarnos na dirección que tomou o selo ecolóxico creado para reducir os efectos negativos do Sistema Alimentario Industrial. Esta experiencia demostrounos a capacidade das grandes corporacións alimentarias para modificar a normativa da agricultura ecolóxica, creando un escenario de mercantilización con monocultivo “ecolóxico” a gran escala, baseado na lóxica de substitución das sustancias que se poden utilizar na agricultura. Actualmente, a venda de alimentos ecolóxicos está en mans de Xeneral Mills e Danone. En definitiva, a Agroecología concíbese como unha práctica de afinación da agricultura industrial, sen ningún interese en abordar os desequilibrios (socio-económicos) estruturais.

Esta correlación de forzas que concentra o poder cada vez en menos mans conta co apoio de institucións como gobernos, medios de comunicación ou sistema educativo. Así, resulta difícil manter a longo prazo os proxectos agroecológicos que pretenden transformar o Sistema Alimentario desde as institucións públicas, neste marco situamos suceder o último ano no Consello Navarro da Agricultura Ecolóxica (NNPEK). Démonos conta de que, na medida en que demostrou a súa capacidade para reforzar a colaboración entre os agricultores Agroecológicos de Navarra, articularon un centro de aprovisionamento e loxística (proxecto Ekoalde), ou con criterios Agroecológicos nos pregos de aprovisionamento de comedores das escolas infantís de Pamplona (proxecto Hemengoa), ademais de abrir a porta á privatización, baleiraron internamente o Consello.