Nas últimas eleccións municipais, a coalición EH Bildu tamén obtivo o maior número de votos (4 concelleiros); con todo, a través dunha trama de última hora, Navarra Suma –3 concelleiras– outorgou a alcaldía ao socialista José Ignacio Eguizabal –2 concelleiros– que se presentaba a si mesmo. En Navarra coñécese a Sartaguda como o pobo das viúvas, xa que na Guerra Civil morreron 84 veciños do pobo, despois de que en 1936 a fronte de esquerda gañase as eleccións. Entre os que se executaron a tiros atopábase o entón alcalde socialista e outros cinco edís, entre eles dous edís.

Como interpreta a axuda de Navarra Suma ao PSN?

Foi o voto do medo. Navarra Suma temía que o noso proxecto se estabilizase en Sartaguda. O proxecto de EH Bildu arraigábase en Sartaguda e temían o seu desenvolvemento. Nas últimas eleccións fomos mellorando considerablemente os nosos resultados, hai oito anos recibimos 165 votos, hai catro anos 227 votos, e 337 nas últimas eleccións. Sabían que un novo mandato ía estabilizar o noso proxecto social e popular, no Sur de Navarra, e estaban aterrorizados. Tamén foi un voto a favor da restitución do réxime, o bipartidismo de PSN e UPN, e de UPN.

Cre que é parte dun pacto máis xeral?

Por suposto, tamén. A min paréceme evidente que Chivite e o PSN queren que Javiaer Esparza sexa o presidente da Comunidade Autónoma Vasca. Non queren a presidencia, pero non se atreven a repetir o sucedido hai oito anos. Non queren repetir o mes de agosto e queren tirar a pelota ao noso tellado para que non lles deamos a abstención. Quérennos acusar a nós de non levar a cabo ese "goberno de desenvolvemento" que eles chaman. Se non houbese un pacto, o que vimos en Sartaguda non se deu noutros países, e repetiuse en todas partes. A orde viña de arriba.

Cre que desta maneira é lexítimo conseguir a alcaldía?

Se foi legal, as matemáticas mostran que dúas máis tres son cinco, e se iso é máis de catro. Os de UPN din que non é a primeira vez que en Sartaguda a primeira forza perde a alcaldía. É verdade que nas pasadas eleccións nós fomos a segunda forza tras quedarnos a dez votos de UPN, e recibimos a alcaldía. Agora non mandará a primeira lista, pero tampouco a segunda. A Alcaldía estará constituída pola lista menos votada. É legal, pero ten unha lexitimidade democrática dubidosa.

Aceptaría vostede o bastón de mando se recibise os votos?

Eu falei o xoves co candidato do PSN. Sabiamos que UPN non conseguiría a alcaldía, ese non era o noso medo, pero si o que ocorreu ao final; é dicir, que a dereita votaría ao candidato do PSN. Explicámolo nas dúas ocasións en que nos reunimos. Na primeira reunión o candidato socialista pediunos que estáramos tranquilos, que iso non sucedería, e o xoves volvín exporllo na Alcaldía. "Teño que saber si teño que facer unha reunión comigo", díxenlle entón, e el respondeume que non se preocupase, que non buscase nada, que o luns seguiría sendo a miña oficina. Se iso sucedese, engadiu, para min sería un marrón cos dous concelleiros porque non podería sacar adiante o traballo, e ademais quedaría en mans dos tres concelleiros da dereita. Eu, que coñezo a situación de Sartaguda, non aceptaría en absoluto o pau.

Esperabades esta xogada?

Dígolle que en matemáticas sabemos que dúas máis tres son cinco, de paso aprendemos que se o PSN ten a oportunidade de xogar a vostede, farallo. O pobo tiña medo diso. Algúns dicían que non se atreverían, que o pobo se lles atacaría encima, pero se atreveron. Estes días recibín moitas mensaxes dos Sartaguda, dicindo que a inxustiza é terrible e que non nos mereciamos. Dinnos que desde o Concello saímos con firmeza e que puxemos o límite moi alto. Tamén sei que dentro do PSN hai xente que está moi triste e moi desgustada, e que a gran festa están a facela os de UPN. O PSN deulles as invitacións para o banquete, pero o banquete é de UPN e non de UPN.

Como será o voso labor de oposición?

Nesta lexislatura aprendemos que a oposición non se pode levar a cabo cun pau nas rodas, porque ao final ese pau rompe. Así foron os últimos catro anos connosco, e cando chegaron as eleccións o pobo premiou o noso traballo. Temos unha lección ben interiorizada e seguiremos traballando polo pobo, sempre en función das nosas posibilidades. Reuninme co novo alcalde e díxenlle que seguiremos axudando ao pobo, porque un proxecto que demanda un cambio social vai máis aló das institucións.