Nos cárceres dependentes do Goberno Vasco, os presos políticos vascos perdemos moito no que se refire á comunicación cos nosos familiares e amigos. O número de prefixos mensuais é menor e a súa duración é menor. Por tanto, aínda que nos acheguemos máis, dedicamos menos tempo aos máis próximos.
É evidente que para todo preso é importante manter e gozar a relación coa súa contorna, porque é un dereito fundamental. Máis aínda no caso dos presos políticos, que é imprescindible para manter vivo o noso compromiso co País.
Os nosos familiares e amigos nunca nos defraudaron, e facendo fronte á dispersión que durante décadas estivo en vigor, percorrendo innumerables quilómetros, pagando moi duro económica e fisicamente. Non podemos esquecer que dezaseis amigos e familiares que deixaron a súa vida nesas estradas sempre estiveron ao noso lado.
Os obxectivos da dispersión non se cumpriron, o vínculo co Pobo nunca se rompeu, a solidariedade e a coraxe chegaron todos os fins de semana aos lugares que nos tiñan presos, como sucede na actualidade.
Pero hoxe en día, estando nos cárceres da Comunidade Autónoma do País Vasco, crearon unha ferramenta para romper ese vínculo: a medida de excepción.
Son decenas as persoas ás que se impuxo a prohibición de comunicarse connosco. Unha vez tramitados os recursos xudiciais, chegamos á seguinte conclusión: O Goberno Vasco prohibe o acceso ao cárcere a través dunha lista negra
Son decenas as persoas ás que se impuxo a prohibición de comunicarse connosco. Despois de sufrir esta inxusta medida nos últimos meses e, entre outras cousas, tramitar recursos xudiciais, chegamos á seguinte conclusión: Mediante unha lista negra elaborada polo Goberno Vasco, prohíbese o acceso ao cárcere a un gran número de persoas, sexa para comunicarse connosco ou para participar en eventos deportivos ou culturais.
A medida de excepción impúxose ás persoas acusadas de pertencer a sectores revolucionarios e que senten incómodas ou se consideren inimigas deles. Isto vese claramente, por exemplo, nas respostas aos nosos recursos desde a Audiencia Nacional, que ter un compromiso militante supón sufrir un apartheid.
Quen asinamos este escrito queremos trasladar ao Pobo esta situación tan dramática, denunciando esta medida de excepción e dicindo en voz alta que o que non conseguiron coa dispersión non o van a conseguir. O amor e a forza do pobo seguirán sendo os nosos medios de vida. Unha vez máis imos facer fronte a estes ataques todos xuntos.
Ningunha represión!
Sen medidas de excepción!
*Asinado por varios presos políticos:
Julen Atxurra Egurrola
Oskar Barreiras Díaz
Aitor Cotano Sinde
Orkatz Gallastegi Sodipe
Xabier García Gaztelu
Fernando García Jodra
Beatriz Etxebarria Caballero
J.M. Etxeberria Garaikoetxea
GARIKOITZ Etxeberria Goikoetxea
Daniel Pastor Alonso
Jon Kepa prezado Izarra
Patxi Ruiz Romero
Jon Mirena Sampedro Blanco
Mikel Sansebastian Gaztelumendi
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Do mesmo xeito que coa axuda dos artistas vivimos o florecimiento de Euskal Herria, tamén nesta ocasión, co seu impulso, sigamos facendo o camiño xuntos, dando o apoio necesario aos presos políticos, exiliados e deportados vascos
O lector xa sabe que a Asociación Harrera... [+]
A epistemoloxía, ou teoría do coñecemento, é unha das principais áreas da filosofía e ao longo da historia sucedéronse importantes debates sobre os límites e as bases do noso coñecemento. Nel atópanse dous poderosos correntes que propoñen diferentes vías de acceso ao... [+]
Esta semana tivemos coñecemento de que o Xulgado de Getxo arquivou o caso dos nenos de 4 anos de Europa Ikastetxea. Isto lévanos a preguntarnos: están dispostas as instancias xudiciais, policiais… para responder as demandas dos nenos? Protéxense de verdade os nosos menores... [+]
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
A verdade é que non sei por que estou a escribir isto. No ambiente conflitivo de hoxe en día non se toman ben este tipo de opinións. É posible que ARGIA non publique isto, xa que non coincide coas opinións que publicaron até agora (pero se finalmente decidiron publicalo,... [+]
O 15 de xaneiro o lobby tecno-empresarial Zeditzak presentou o seu 6º informe, Euskadi e a Unión Europea, un destino compartido de prosperidade e competitividade. O neoliberal Think Tank, formado por expertos emerxentes do mundo das finanzas, presentou unha receita máxica... [+]
Os euskaltzales movemos os nosos pés tras a testemuña da Korrika, para reivindicar que queremos seguir vivindo como pobo vasco, en favor da nosa lingua.
Os primeiros pasos dáos a persoa migrante que sae do seu país de orixe en África, América do Sur ou Asia,... [+]
E un ano máis, os sindicatos organizáronnos folgas prefabricadas. E nós, individualmente, decidiremos si sumámonos ou non á folga, sen necesidade de ningunha asemblea no centro.
Ao parecer, o modelo de folga que me ensinaron a min xa non está de moda. No meu imaxinario, a... [+]
Hoxe, 21 de xaneiro, é un día para lembrar e reflexionar sobre unha interesante efeméride da nosa historia recente. Cúmprense 50 anos do peche de 47 traballadores de Potasas de Navarra. Este peche, que durou quince días, provocou unha folga xeral en Navarra, informou o... [+]
Fai un par de semanas publicáronse varios datos de Noruega. Neste país de Europa do Norte predominaron os coches eléctricos, sendo a marca Tesla a a máis vendida, cun 90% de enerxía reciclable que se consome alí. Pola contra, as empresas públicas norueguesas non teñen... [+]
Estas foron as miñas últimas palabras cando fómosche, collidos da man no teu profundo soño respiratorio. O teu corazón quedou para sempre sen unha dor especial, sinxelo, digno. Como vostede queira e esixa. Como queiramos e respectamos.
Xa un mes antes da chegada do... [+]
Hoxe en día, as voces das mulleres e dos nenos e nenas permanecen no seo dunha cultura que deslegitima as súas voces, silenciando as súas experiencias, dentro dun sistema tendente a minimizar ou ignorar os seus dereitos e necesidades básicas. Un exemplo mediático deste... [+]