A premisa básica que sustenta a tese principal desta campaña de denuncia é que tras o estado de alarma ocúltase o estado de excepción política. En situacións excepcionais suspéndese o ordenamento xurídico e dítanse normas xuridicamente non vixentes en situacións excepcionais. A pregunta que non se pode evitar é: Quis iudicabit? É dicir, quen toma as decisións nestas situacións? Esta pregunta lévanos directamente á esencia do tema, si é que aínda o hai. Son criterios de expertos sanitarios de interese humano os que regulan o estado de alarma? A resposta da Coordinadora Xuvenil Socialista, como moitas outras, é clara e directa: os grandes bancos e empresarios son os que toman as decisións na situación actual. Por iso falamos de “a ofensiva política da burguesía”, chamando ás cousas polo seu nome, lanzando unha campaña de denuncia que reivindica a saúde, a verdade, as liberdades políticas e a organización obreira, e convidando o resto de colectivos e organizacións a unirse a ela.

A saúde, porque por encima dos intereses económicos da burguesía hai que impor criterios médicos e expertos sanitarios. Que sentido ten o confinamento se millóns de traballadores teñen que compartir espazos no seu día a día no seu posto de traballo e no seu camiño cara ao posto de traballo? Como vai ser a tendencia comunista este goberno, cando os traballadores deixaron indefensos ante o grave risco de contaminación do virus, cando a vida dos xubilados que dedicaron a maior parte da súa vida ao traballo para os demais e que pagaron os endebedamentos do estado e das entidades privadas, cando non foron capaces de garantir as mínimas medidas de protección e seguridade para os traballadores da sanidade e cando os representantes dos poderes xudiciais, lexisladores e demais aparellos de Estado non tiveron a honra mínima para pór en risco a vida nas situacións máis difíciles?

A verdade, porque é un principio ético e revolucionario. Que nos expliquen cal é a verdadeira orixe e a dimensión desta situación, e que nos expliquen tamén os plans de futuro que están a levar a cabo os grandes axentes económico-políticos. En resumo, a quen lle vai a caer a responsabilidade de pagar unha débeda pública e privada abusiva? Noutras palabras, que modelo de vida de miseria váiselle a aplicar ao persoal nos próximos anos?

As liberdades políticas, porque quedaremos sen a posibilidade de defender aos colectivos e/ou sectores máis golpeados nesta situación de excepción e de facer fronte ás barbaridades que se están producindo. Sucedeu o que a Constitución prohibe: no estado de alarma non se poden suprimir os dereitos fundamentais da xente; a contrátaa, apelando á primacía de posibles criterios de saúde, elimináronse de golpe os dereitos civís e políticos básicos da xente, excepto os da alta burguesía. Alguén cre que o estado burgués é garante dos dereitos da clase traballadora? Desde un punto de vista militante cobrará especial importancia o tema das liberdades políticas, entre outras cousas porque hai moito en xogo ao redor dos dereitos de manifestación e reunión.

A organización obreira, porque a realidade nos volveu a demostrar que toda a clase traballadora ten que organizar o seu propio poder para facer fronte a este tipo de situacións. Por unha banda, porque é a única garantía para dar resposta ás situacións de emerxencia sanitaria desde un punto de vista de interese universal, capaz de mobilizar todos os recursos e capacidades da sociedade para facer fronte ás necesidades sanitarias. Doutra banda, porque o poder burgués que leva un principio corrupto, o despedimento, a fame, a morte, o desamparo, a pobreza, a humillación, as mentiras, a prohibición de dereitos e liberdades e outras moitas manifestacións de dominación condénannos. Fronte a iso, necesítase unha organización obreira; neste caso, polo menos, como garantía para a organización da saúde, a verdade e as liberdades políticas.