Esta mobilización finalizará o próximo 18 de outubro ante a Deputación de Gipuzkoa, organismo ao que se atribúe a responsabilidade da folga. Os traballadores denunciaron que a patronal non mostra ningunha vontade de chegar a un acordo e pór fin ao conflito laboral. Así, esixiron á Deputación que asuma o acordado por ELA coas patronais Adegi e Matia 2000 e que cumpra os compromisos adquiridos no seu día.

As mobilizacións non xurdiron sen máis. Os traballadores levaron a cabo cen días de folga en defensa dun convenio digno. O convenio afecto a máis de 5.000 traballadores e o que piden é que se estableza en Gipuzkoa un modelo que leve un servizo de atención de calidade para as persoas maiores. Ao ser muller a maioría do persoal, os homes sofren unha brecha salarial do 30% en comparación cos sectores privatizados nos que traballan, o que supón 6.000 euros menos ao ano.

Non se descarta que se endurezan as mobilizacións e que se inicie unha folga indefinida, con accións máis contundentes e máis multitudinarias. Estas accións provocarán o enfado das patronais e das institucións, dicindo que os folguistas son “radicais” e “violentos”, acusándolles de deixar “abandonados” ás persoas maiores, un tema moi sensible na opinión pública.

É normal e xusto que despois de cen días de folga –coa perda dos seus salarios e a ameaza do seu posto de traballo– a patronal e a Deputación non queiran chegar a un acordo? Ao parecer, os responsables da empresa non queren pór en risco os seus soldos, nin os seus cargos. O seu comportamento autoritario ten máis que ver cos saboteadores e provocadores. A responsabilidade de endurecer o conflito recaerá neles.