Estes documentos foron examinados por Matthew Cobb e Nathaniel Comforte. Afirman que Franklin non foi unha “vítima” de Watson e Crick, como se explicou até agora, senón un dos membros que descubriu a estrutura do ADN: xunto con Maurice Wilkins, “foi a metade do grupo que articulou o problema científico, deu pasos importantes para unha solución, deu datos decisivos e verificou o resultado”.

Os documentos que contribuíron a completar a historia son, por unha banda, un escrito atopado nos borradores do xornalista Joan Bruce, que contiña as declaracións recibidas a Franklin, e, por outro, unha carta escrita por un dos membros de Franklin a Crick. En ambos os casos queda claro que Franklin entendía a estrutura do ADN.

Cobb e Comfort explicaron todo isto en Nature e aclararon que o descubrimento da estrutura do ADN foi o resultado do traballo de dous grupos: Franklin e Wilkins fixeron un traballo experimental e Watson e Crick un traballo teórico. De feito, o 25 de abril de 1953, xunto co artigo de Watson e Crick, a revista Nature publicou outro artigo de Wilkins e Franklin e dos seus membros. Ademais, sinalan que Franklin non só estaba en contra da discriminación explícita e sexista, senón tamén contra formas de discriminación máis ocultas, algunhas das cales aínda existen na actualidade.

Franklin faleceu aos 77 anos, en 1958, por cancro de ovario. Catro anos máis tarde, Watson, Crick e Wilkins recibiron o premio Nobel por aclarar a estrutura do ADN.