“É a música que creamos, que chegou a todos os recunchos do mundo ”, declarou a ministra de Cultura de Xamaica, Olivia Grange, en declaracións recollidas pola BBC tras facerse pública a decisión.

O reggae comezou a popularizarse entre os jamaicanos na década de 1960, grazas a obras de artistas como Toots and the Maytals, Peter Tosh ou Bob Marley, e desde entón, sobre todo da man deste último artista, chegou a todo o mundo inspirándose na obra de músicos doutras orixes e estilos.

Cando a Unesco fixo pública a súa decisión, subliñou a importancia do reggae para a resistencia, o amor e a humanización fronte ás inxustizas, que foi ao mesmo tempo, segundo a axencia da ONU, “racional, espiritual, socio-política e sensual”.

No terreo práctico, a declaración dun patrimonio cultural intanxible implica que os membros da Organización das Nacións Unidas deben protexer especialmente as expresións así enumeradas.

Anteriormente había na lista músicas folk, danzas e formas de comunicación de diferentes países, entre elas as de nacións sen estado, como o cantar polifónico corso “cantu in paghjella”.

Tamén se propuxeron varias expresións culturais de Euskal Herria como o bertsolarismo, os entroidos de Ipar Euskal Herria, os Sanfermines de Pamplona ou a Aste Nagusia de Bilbao.