Nada en Montreal (Quebec) en 1928, faleceu en Montreal aos 92 anos de idade Raymond Lévesque, deixando no camiño cincocentas cancións, cinco obras de teatro, 50 pezas de humor, sete libros de poemas e outras publicacións. A maior popularidade entre todos dérona desde o principio a Lévesque as cancións, e sobre todo o Quand lles hommes vivront d'amour (Cando a xente vive de amor) que aínda moitos quebequeses coñecen de memoria, que foi creado polos sentimentos que lle inspirou a guerra dos franceses en Alxeria en 1956:

Máis dun par de ducias de artistas fixeron versións desta excelente canción que se mencionou como a máis querida dos quebequeses e en Euskal Herria coñecemos a varios vascos desde o disco Quebec de Joseba Tapia, coas traducións de Koldo Izagirre e Itxaro Borda e as adaptacións de Pascal Gaigne. O amor chegará a ser o título da canción Quand lles hommes vivront d'amour, que ensaiou con entusiasmo en calquera militancia como o que tivo a honra de ser guerreiro en calquera guerra:

Tras estudar música de moza na radio e nos cabarets de Montreal, trasladouse a París entre 1954 e 1959, época á que pertence a canción. Volvendo a Québec, continuou facendo programas de televisión e creando cancións, xeralmente cantadas por outros cantantes. En 1980 perdeu a audición e deixou de cantar pero continuou facendo literatura durante moitos anos.

Na década de 1960 púxose en marcha o movemento soberanista de Quebec, no que Lévesse participou con entusiasmo, proclamando a independencia. Naquela época tamén houbo un movemento armado, a Fronte de Liberación de Quebec (Front de Liberation du Quebec, FLQ) e en concreto a canción "Bozo lles culottes" que Tapia cantou en eúscaro "Bozo galtzaundi" contando a historia dun membro encarcerado da banda:

En 2005, o Gobernador Xeral de Canadá, que representa á raíña de Inglaterra, membro da comunidade de Commonweath, que é recoñecida como soberana supremo, quixo concederlle o máximo galardón, pero Lévesse negouse a concedelo alegando que sempre proclamou a súa independencia en Quebec.

Raymond Lévesque morreu sen ver á súa patria soberana, e sen dúbida, como a maior parte dos vellos, en memoria daquelas épocas da súa mocidade irrecuperables, como fixera con esta magnífica canción: