"Prometín non poder seguir difundindo imaxes de policías e xendarmes nas redes sociais; cumprín a miña palabra, porque a lei vai prohibir a difusión destas imaxes", engadiu. Iso é o que deixou claro o ministro francés do Interior, Gerard Darmanin, á fronte da Comisión. A prohibición que restrinxe os dereitos dos xornalistas enmárcase na proposición de lei coñecida como “o novo esquema nacional de mantemento da orde”. De acordo con esta proposición de lei, nin os xornalistas nin os fotógrafos poderán gravar nin fotografar os abusos policiais e da Gendarmería.

Non é o único recorte que se toma en relación con esta profesión. Axiña que como se dea a orde de acabar a manifestación, os xornalistas tamén terán que desaloxar os lugares, seguir esa nova proposición de lei. “O delito de detención despois da orde de desaloxo non ten ningunha excepción, serve tamén para os xornalistas e membros das asociacións”. Así, a ONG preguntáronlles si o estatuto de “observador” foi rexeitado. Como protesta contra esta medida, os xornalistas, fotógrafos e cidadáns difunden nas redes sociais as fotos da represión policial coa etiqueta #CettePhotoNexisteraPlus #FotHauEzDaMás.

O documento, elaborado polo Goberno francés durante dezaoito meses, contén as medidas necesarias para "manter a orde" na Comunidade Autónoma. No seu punto de mira atópanse os chamados casseur ou "recunchos perturbadores", é dicir, os manifestantes que fan uso da violencia. Con todo, con estas medidas anti-xornalistas é evidente que o Goberno quere pasar en silencio as represións e inxustizas que cometeron policías e xendarmes contra os movementos sociais. Cada vez son máis violentas as manifestacións no Estado francés e o traballo dos xornalistas segue sendo esencial para que se fagan públicas as inxustizas que se necesitan. Nas manifestacións dos Jaca producíronse un total de 2.500 contusións.

Ademais, os xornalistas que traballen no encubrimento das manifestacións deberán ter unha carta de prensa, si ou non. De acordo coa lei, até agora non é necesario e son moitos os xornalistas que traballan sen a carta de prensa.

Nos últimos anos, e sobre todo desde que o presidente Emmanuel Macron está no poder, cada vez máis xornalistas enfróntanse á represión policial. Digamos, na época na que Christophe Castaner foi ministro do Interior, é dicir, entre outubro de 2018 e xullo de 2020, 200 xornalistas non puideron realizar o seu traballo, prohibidos pola policía e os xendarmes.

O sindicato de xornalistas SNJ e Amnistía Internacional mostran o seu enfado

"O ministro do Interior segue pisando a liberdade de prensa", segundo o Sindicato Nacional de Xornalistas (SNJ), que é o principal sindicato desta profesión. Advirte de que os xornalistas son independentes e o goberno non pode canalizalos. Amnistía Internacional tamén critica duramente a lei: “Abre o camiño á inxustiza, os policías poden coller material a un xornalista, só porque a súa actitude non lles gusta”.

Uso de armas adiante

Ademais do control xornalístico, a lei é máis xeral e permite, entre outras cousas, o uso de balas LBD40 e selectas GM2M. Amnistía Internacional esixe a prohibición das seguintes armas: “Pedimos a prohibición das granadas de desbloqueo, porque o seu efecto é desmesurado –os chisqueiros proxectados poden ferir gravemente ás persoas– e porque é indiscriminado –que golpean ao azar despois de botalas á multitude–. Tamén pedimos a suspensión das unidades LBD40 pola gravidade das lesións infligidas (perda de ollo, estómago ou fractura de cranio…). Tampouco é adecuado substituír a selecta GLI-F4 por unha granada GM2L. GM2L non só é lacrimóxeno, senón que tamén o fai. Este dobre efecto é prexudicial: hai que utilizar o gas lacrimóxeno para dispersalo, pero non é razoable aumentar o efecto de unión, xa que desorienta ás persoas e existe o risco de que a dispersión se dificulte”. Amnistía Internacional lembra que Francia é o único Estado europeo que utiliza estas granadas. No marco desta nova proposición de lei, precísase que a violencia "deberá canalizarse de forma estritamente policial e medida" por parte da Policía e os xendarmes.

Parte desta nova Lei refírese á resposta xudicial por delitos cometidos no ámbito das manifestacións. Aí tamén hai varios puntos que son criticables aos ollos de Amnistía Internacional: “Cal é o problema? Que moitas das leis citadas incumpren as leis de Dereito internacional. Poñamos que a lei contra os casseur ou os "recunchos perturbadores" non serve, nin sequera para castigar ao organizador dunha manifestación non declarada. En dereito internacional, porque non declarar unha manifestación por si só non converte a manifestación en ilegal.

Os abusos policiais no Estado francés multiplícanse nos últimos anos. Basta! Segundo o medio independente, entre 1977 e 2019 contabilizáronse 676 asasinatos de cidadáns de nacionalidade francesa. As redes sociais adoitan ser o medio de expresar os abusos que queren pasar en silencio, tal e como se pode ver no vídeo: